شرکت فنی مهندسی و آموزشی پارس




نام دوره

مدت دوره

هزینه

مشاهده جزییات

 

دوره دلخواه

۰ ساعت

رایگان

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع مدیریت طلایی

۳۷۵ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع روانشناسی کودکان

۲۴۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع حسابدار خبره

۱۵۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع حقوق

۲۸۵ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع گردشگری

۲۰۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع مکانیک

۲۷۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

برق صنعتی

۶۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

طراحی پایپینگ(sped)

۳۰۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

مدیریت جهانگردی

۱۲۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

تفسیر موضوعی قرآن

۴۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

طراحی صفحات وب مقدماتی

۱۰۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

اصول و قواعد حاکم بر قراردادهای داخلی و بین المللی

۱۰۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

طراحی دکوراسیون داخلی در معماری

۱۵۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع شبکه

۲۰۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع کشاورزی

۲۷۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

پکیج جامع روانشناسی عمومی

۳۰۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

استاندارد سیستم مدیریت کیفیت (ISO 9001:2015)

۶۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

مدیریت هتلداری

۸۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

آشنایی با اصول مقاله نویسی

۵۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

آشنایی با سیسکو

۱۳۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

سبک شناسی در دکوراسیون ‌‌‌‌‌‌‌

۴۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

استاندارد رهنمودهایی برای ممیزی سیستم های مدیریت(ISO 19011:2011)

۲۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

نرم افزار ترسیم به کمک رایانه(CATIA)

۴۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

بدنسازی با کش TRX

۷۰ ساعت

 

مشاهده جزییات بیشتر

 

طراحی صفحات وب پیشرفته

۵۰ ساعت

 

مراحل کشت گانودرما


قارچ گانودرما (Ganoderma lucidum)، قارچی یک‌ساله از تیره تابان‌پوستان و از گونه قارچ های قرمز است. همه قارچ های قرمز سمی نیستند. این قارچ یکی از کاملترین مواد غذایی در جهان است که ارزش تغذیه ای و درمانی بسیاری دارد. این قارچ در طب سنتی چین و ژاپن از ۴۰۰۰ سال پیش مورد استفاده قرار می‌گرفته؛ امروزه به عنوان یک داروی معجزه آسا برای بسیاری از بیماری‌ها در سراسر دنیا شناخته شده و مورد توجه قرار گرفته است.

از جمله بیماری‏هایی که با قارچ گانودرما درمان می‏شوند می‏توان به میگرن و سردرد، فشار خون بالا، آرتروز، برونشیت، آسم، بی‏ اشتهایی، هموروئید گاستریت، هیپر کلسترولمی، نفریت، دیسمنوره، یبوست، لوپوس اریتماتوز (نوعی بیماری پوستی)، هپاتیت، لکوپوئین (کاهش تعداد گلبول‌های سفید در گردش خون)، مشکلات قلبی عروقی و سرطان اشاره کرد.

 

 

این قارچ بو و طعم دلپذیری نداشته و خام آن قابل مصرف نیست. در کشورهای مختلف به غیر از چین ژاپن و کره این قارچ به صورت ترکیب با سایر مواد غذایی یا به صورت دم کرده با سایر نوشیدنی‏ ها به خصوص قهوه مورد استفاده قرار می‏گیرد. محصولات تجاری قارچ گانودرما به صورت‏ های مختلفی مانند پودر، مکمل غذایی و چای تولید می‏شود. از قسمت‏ های میسلیوم ، اسپور و میوه قارچ گانودرما برای تولید محصولات تجاری استفاده می‏شود.

همانطور که گفته شد، قارچ گانودرما نوعی قارچ دارویی است که دارای اثرات ضد تومور، ضد التهابی، سیستم ایمنی، آنتی‏ اکسیدان و دیگر صفات بیولوژیکی است که به عنوان داروی گیاهی برای مبارزه با انواع بیماری ها استفاده می‏شود. علاوه بر این، قارچ گانودرما در   مشارکت با برخی فعالیت ‏های بدن به بهبود  سلامت افراد کمک می‏کند و فعالیت‏ هایی نظیر کنترل سطح قند خون، مدولاسیون سیستم ایمنی بدن، توانایی جلوگیری از آسیب به کبد (hepatoprotection) و باکتریوستاز .

مطالعات اخیر در مورد قارچ گانودرما فعالیت های بیولوژیکی زیادی را در میان انواع مختلف  قارچ اشاره  کرده است، فعالیت‏ هایی از جمله اثرات ضد تومور، ضد التهاب، hepatoprotection، ضد می، کاهش فشار خون، ضد دیابت و اثرات hypolipodemic (گروه مختلفی از داروها که در درمان میزان بالای چربی ها مانند کلسترول استفاده می شود) .

 

روش کاشت قارچ گانودرما در ایران

قارچ های گانودرما لوسیدوم با شرایط آب و هوایی ایران سازگار هستند و در صورت فراهم کردن شرایط مناسب رشد (دمای محیط، مواد غذایی، اکسیژن مناسب، غلظت یون کلسیم و غیره) قادر به رشد در محیط‏ های کوچک بوده و بنابراین امکان درآمدزایی از پرورش این قارچ وجود دارد. از نظر شرایط آب و هوایی برای رشد این قارچ تابستان بدلیل داشتن دمای بالا فصل مناسبی برای پرورش قارچ گانودرما است. روش‏های متنوعی برای کشت قارچ گانودرما بررسی شده است و در بین آن ها استفاده از میسلیوم های اولیه و بارور شده قارچ در کیفیت پرورش آن موثرتر بوده است.

 

 

پرورش قارچ گانودرما

برای کاشت قارچ گانودرما در ابتدا بایدکیسه هایی (۱۸ در ۲۵ سانتی‏متر) پر از کاه بهداشتی و تمیز (پلی پروپیلن) تهیه کنید. استریل بودن کاه باعث جلوگیری از بروز بیماری‏ها و رشد ترکیبات سمی در محیط کشت می‏شود. به جای استفاده از کاه برای کاشت قارچ می توان درون کیسه ها از خاک اره به علاوه ۱۰% سبوس برنج و ۳% آهک استفاده کرد. در زمان اضافه کردن سبوس به محتویات کیسه باید به میزان رطوبت آن توجه داشته باشیم زیرا که رطوبت برای رشد این قارچ ضروری است.

علاوه بر سبوس گندم باید کلسیم فسفات و کلسیم کربنات هم به آن افزوده شود. در طول پرورش قارچ کیسه‏ ها در تاریکی و در دمای ۲۵ درجه سانتی‏گراد نگه‏داری می‏شوند و سپس به اتاق کشت با دمای ۲۵ تا ۳۲ درجه سانتی‏گراد (همراه با دی‏ اکسید کربن بالا)، رطوبت بین ۸۵ تا ۹۵ درصد و روشنایی ۲۵۰ تا ۳۵۰ لوکس (واحد اندازه ‏گیری روشنایی) قرار داده می‏شوند. آب باید هر روز ۴ تا ۵ مرتبه به محیط کشت اسپری شود. هوادهی مناسب برای جوانه زدن قارچ ضروری است.

 

 

 

حضور آفات در محیط کشت:

در زمان رشد قارچ ممکن است با کپک‏ ها از جمله نوروسپورا و تریکودرما مواجه شویم که محیط کشت قارچ را آلوده می‏کنند. دلیل حضور این آفات، نفوذ عوامل آلودگی به درون کیسه‏ ها به دلیل استریل نکردن کیسه‏ ها و یا بذرپاشی غیر استاندارد است که باید به آن بسیار توجه ویژه کرد.

استریل و بهداشتی کردن محیط کشت

از اتوکلاو برای استریل کردن کیسه ‏ها استفاده میکنند. به همین منظور کیسه‏ های حاوی محیط کشت را به مدت دو ساعت در فشار ۲۲ اتمسفر و فشار کم و حرارت ۹۵ تا ۱۰۰قرار می‏دهند.

 

 

 

 

 

کاشت بذر قارچ

پس از خنک کردن کیسه‏ ها زمان بذرپاشی قارچ همراه با دانه‏ های گندم میرسد. این مرحله به­ صورت کاملا بهداشتی و با استفاده از هود بر روی کیسه‌ها انجام می‌گیرد. محل کشت این قارچ باید کاملا تاریک و دمای محیط کشت ۲۸ الی ۳۵ سانتی گراد و با دی اکسید کربن بالا باشد. ریسه‏ های قارچ شامل جلینه، میسلیوم، نخینه‌های قارچ بعد از گذشت سه تا چهار روز در کیسه‏ ها قابل مشاهده می‏شوند. زمان برداشتن و باز­ کردن درب کیسه‌ها بسیار مهم و حساس است.

زمانی که ریسه­‌ها نیمی از کیسه را گرفته‌­اند (نه بیشتر و نه کم­تر) مناسب­ترین موقع است. وقتی این اتفاق صورت گرفت، قسمت بالای کیسه بریده می شود تا نتیجه بهتری صورت گیرد. سپس کیسه ­ها به سالن تولید منتقل و بر روی قفسه ­ها قرار می‌گیرند. در این شرایط رطوبت باید ۸۵% الی ۹۵% باشد و آب ۴ تا ۵ بار در روز اسپری شود. یک تا دو هفته زمان می‌برد تا قارچ ها ظاهر گردند.

برداشت قارچ‏ ها

وقتی کلاه قارچ زرد رنگ تشکیل شد،نشان دهنده آن است که باید رطوبت کاهش یافته و باید هوای تازه به درون کیسه ‏ها وارد شود. وقتی که کلاهک قارچ ‏ها کاملا شکل گرفت، زرد شدن لبه‏ های آنها نشان دهنده کاهش دما به زیر ۲۵ درجه سانتی‏گراد است . زمانیکه کلاهک قارچ به رنگ قرمز نمایان شد نشان دهنده کامل شدن دوره رشد و زمان برداشت است. بعد از آنکه قارچ‏ ها را برداشت کردیم. برای رشد مجدد آن‏ها وضعیت محل نگهداری را به حالت اولیه بر می‏گردانیم.

رشد قارچ گانودرما کند صورت می‏گیرد. زمان رشد تا برداشت قارچ گانودرما حدودا ۱ ماه به طول می‏انجامد. این نوع قارچ‏ها بعد از برداشت خشک می‏شوند. قارچ‏ ها پس از برداشت ، شستشو داده می‏شوند و در دمای پایین (۵۰ درجه سانتی‏گراد) خشک می‏شود در اتاقک‏ های خشک‏ کن ترجیحا در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد رطوبت آن ها گرفته می‏شود. قارچ گانودرما ماده خشک بسیار زیادی دارد.

 

 

 

تهیه بستر کشت:

براده چوب را (پهن برگ‌ها) را به مدت ۲۴ ساعت خیس نمایید. بر حسب وزن خشک براده چوب، ۲۰% سبوس برنج یا سبوس گندم به آن اضافه نمایید. به ازای هر صد کیلو وزن خشک، دو کیلو گچ و دو کیلو کربنات کلسیم به آن اضافه کنید. رطوبت بستر کشت را در حد ۶۵% تنظیم کنید. pH بستر کشت را در حد ۵.۵ تنظیم نمایید. بستر آماده شده را در کیسه های پلاستیکی قابل اتو کلاو بریزید.(۷۵۰ گرم تا ۱۰۰۰ گرم). درب های کیسه‌ها را پنبه گذاشته (شبیه کیسه‌های اسپاون) و به مدت دو ساعت در دمای ۱۲۱ درجه سانتیگراد و فشار ۱.۵ اتمسفر، استریل نمایید. وقتی دمای کمپوست به ۲۸ تا ۳۰ درجه کاهش پیدا کرد، در زیر هود استریل به میزان ۳% مایه زنی نمایید. کمپوست مایه‌زنی شده در کیسه‌های ۳ کیلوگرمی از شرکت ماشروم ایران قابل تهیه می‌باشد (خرید کمپوست مایه‌زنی شده گانودرما).

کیسه های تلقیح شده را در دمای ۲۸ تا ۳۲ درجه ساتیگراد (در بعضی منابع ۲۸ تا ۳۵ درجه ذکر شده است) نگه دارید تا کاملا سفید شوند. در این مرحله که حدود ۳ تا ۴ هفته طول می کشد، تاریکی مطلق و CO2 بالا لازم است. به عبارت دیگر در سالن کشت نور و تهویه نه تنها لازم نیست، بلکه مضر است، چون قبل از کامل شدن رشد رویشی، میسلیوم‌ها وارد فاز زایشی می شوند.وقتی میسلیوم‌ها بستر را کاملا اشغال کردند، نوبت به القای پین دهی می رسد.

برای القای پین دهی:

دما را به ۲۸ درجه سانتیگراد کاهش دهید. 
میزان CO2 را به میزان ۱۵۰۰ پی پی ام کاهش دهید.
میزان روشنایی را در حد ۸۰۰ لوکس تنظیم نمایید.
رطوبت نسبی را در حد ۹۵% حفظ نمایید.
این شرایط را ادامه دهید تا پین‌ها یا سر سنجاقی‌ها تشکیل و قابل رویت شوند

برای رشد سر سنجاقی ها و تولید میوه:

 رطوبت نسبی را به ۸۰% کاهش دهید و میزان CO2 را به ۱۰۰۰ پی پی ام. پایین آورید. این شرایط را ادامه دهید تا اینکه تولید اسپورها را در حاشیه کلاهک‌ها رویت نمایید. از این مرحله به بعد برای ضخیم شدن کلاهک، دما را به ۲۵ درجه و رطوبت نسبی را به ۶۰% کاهش دهید. میزان CO2 و نور را به ترتیب در حد ۱۰۰۰ پی پی ام و ۸۰۰ لوکس حفظ کنید. قارچها زمانی بالغ و آماده چیدن هستند که کلاهک‌ها از نظر رنگ کاملا قهوه ای قرمز و اسپورها در سطح کلاهک رویت شوند.
قارچهای بالغ را به صورت کامل از سطح بستر جدا کنید به طوری که هیچ بقایایی بر جای نماند. در گانودرما زمان پین دهی تا بلوغ قارچ حدود ۱۰ تا ۱۵ روز طول می کشد. پس از برداشت اولین فلاش، شرایط را برای تشکیل مجدد سر سنجاقی‌ها فراهم کنید. یعنی افزایش رطوبت نسبی به ۹۵%، افزایش دما به ۲۸ درجه سانتیگراد و میزان CO2 به ۱۵۰۰ پی پی ام. بعد از تشکیل سر سنجاقی‌ها شرایط رشد آنها به میوه بالغ را طبق دستورالعمل مذکور در بند ۲ و سپس بند ۳ عمل نمایید.
میزان برداشت بر حسب وزن تر کمپوست یا به عبارت بهتر بستر کشت، حدود ۱۰ تا ۱۲% و برحسب وزن خشک بستر کشت حدود ۳۳% می باشد. به ازای هر یک کیلو گرم بستر خشک یا ۲ کیلو و ۱۰۰ گرم بستر با رطوبت ۶۵%، حدود ۲۵۰ گرم قارچ تازه برداشت خواهید کرد. رطوبت قارچهای تازه حدود ۵۵% می باشد. قارچها را پس از برداشت کاملا با آب تمیز شسته و در دمای کمتر از ۵۰ درجه، ترجیحا در ۳۵ درجه خشک کنید.
هر دوره کشت یعنی از از ابتدا تا انتهای دوره حدود ۴ ماه طول می کشد

 

 

پرورش گانودرما در سالن‌های قارچ دکمه‌ای

دوستان و علاقمندان زیادی در مورد شرایط کشت گانودرما سوال می کنند و غالبا می پرسند که آیا می توانند در سالن کشت قارچ دکمه ای، قارچ گانودرما تولید کنند و اینکه آیا اقتصادی هست یا نه؟

همانطور که توضیح داده شده شرایط محیطی برای تولید گانودرما شامل دما بین ۲۵ تا ۳۲، رطوبت بین ۶۵ تا ۹۵، دی اکسید کربن بین ۸۰۰ تا ۲۰۰۰ پی پی ام، نور بیش از ۸۰۰ لوکس و امکان رعایت شرایط بهداشتی برای جلوگیری از ورود کپک‌ها و ات می‌باشد.

در هرجایی که بتوانید این شرایط را فراهم کنید، می توانید گانودرما تولید نمایید.

تولید گانودرما نسبت به تولید قارچ دکمه ای بسیار راحت تر است. خاک پوششی نمی خواهد و آفات و امراض زیادی ندارد. کپک‌های  سبز خصوصا پنی سیلیوم، مقداری اذیت می کند که باید با رعایت شرایط بهداشتی آن را کنترل کرد.

قیمت قارچ گانودرما به صورت خشک هم اکنون هر کیلو بسته به کیفیت حدود ۶۰۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان می‌باشد. عملکرد این قارچ بر حسب وزن خشک حدود ۴٪  است.  برای کسانی که تازه کار هستند، عملکرد ۲/۵٪ را ملاک قرار دهند. یعنی به ازای هر تن کمپوست ۲۵ کیلو گرم  برداشت خواهند داشتقیمت کمپوست مایه زنی شده توس اسپاون کیلویی ۲۵۰۰ تومان می‌باشد که کرایه حمل تا مقصد با خریدار است. به راحتی می توانید سود خود را محاسبه کنید.

 

 

 

 

 

 

 


 کینوا؛ یک خاویار گیاهی

 

کینوا، معروف به خاویار گیاهی از آن دست غلاتی محسوب می‌شود که خواص حیرت انگیزی داشته اما کمتر کسی از آن مطلع است.

 رشد و پرورش گیاه کینوا:

طول دوره رشد این گیاه بین ۹۰ تا ۱۲۵ روز متغیر است.

گیاه کینوا قادر است شرایط آب و هوایی از 4 تا 40 درجه سانتی گراد را تحمل کند. این گیاه به رشد در شرایط سخت مشهور است، به همین دلیل یکی از بهترین گزینه‌ ها برای بیابان ‌زدایی محسوب می‌شود.

اگر رطوبت کافی باشد، جوانه زدن 24 ساعت پس از کشت شروع می شود و در 3 تا 5 روز گیاه نمایان می گردد.

بذر کینوا را از اردیبهشت تا مرداد ماه می توان کشت نمود.

بهترین زمان کشت برای برداشت بهینه، مرداد ماه است.

 

غلات بی شماری در دنیای ما وجود دارد که برخی آن‌ها را می‌شناسیم و از خواص باارزششان اطلاع داریم و برخی حتی اسم آن‌ها را نشنیده ایم و اصلا نمی‌دانیم چیست.

کینوا، معروف به خاویار گیاهی هم از این دست غلات محسوب می‌شود و به نوعی می‌توان گفت؛ با وجود دارا بودن خواص فراون مورد کم لطفی قرار گرفته است.

در همین راستا ما قصد داریم تا امروز 

اطلاعاتی را پیرامون کینوا و خواص آن در اختیار شما قرار دهیم، پس پیشنهاد می‌کنیم کمی بیشتر با این گیاه بومی شیلی آشنا شوید.

https://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1397/6/26/8658731_165.jpg

کینوا چیست؟

دانه‌ کینوا (Quinoa) را می‌گوییم.

کینوا گیاهی است با نام علمی Chenopodium quinoa willd یکی از گیاهانی که تا کنون در ایران مورد بررسی قرار نگرفته و از آن بهره برداری نشده است گیاهی با نام کینوا که بومی کوه‌های آند در بولیوی، شیلی و پرو است.

کینوا غله‌ای است که آن را به‌خاطر دانه‌های خوراکی اش کشت می‌کنند.

در واقع کینوا غله‌ی واقعی نیست، بلکه شبه‌غله است. به عبارت دیگر، 

کینوا اساسا دانه است، اما شبیه غلات آماده و مصرف می‌شود؛ در گذشته، در امپراتوری اینکا (یک امپراتوری از سرخ‌پوستان آمریکای جنوبی)، کینوا محصول خیلی مهمی بود.

آن را مادر همه‌ی غلات» می‌خواندند و اعتقاد داشتند که مقدس است.

هزاران سال است که در آمریکای جنوبی از این غله استفاده می‌شود، اما تنها چند سال است که معروف شده و در همه‌جای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

امروزه می‌توانید کینوا و محصولات تهیه‌شده از آن را در تمام دنیا مخصوصا در فروشگاه‌ها و رستوران‌هایی که غذای سالم عرضه می‌کنند، پیدا کنید.

این دانه‌ خوراکی در میان افرادی که به تغذیه‌ سالم اهمیت می‌دهند، بسیار محبوب شده است.

دانشمندان ناسا روی این محصول به‌عنوان محصولی مناسب برای کاشت در فضا کار کرده‌اند؛ این تصمیم بیشتر به‌خاطر مواد مغذی بالا و استفاده و کاشت آسان آن بوده است.

به‌خاطر مواد مغذی بالا و توانایی کینوا برای ایجاد امنیت غذایی در سرتاسر دنیا، سازمان ملل سال ۲۰۱۳ را سال بین‌المللی کینوا» نام‌گذاری کرد.

https://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1397/6/26/8658733_864.jpg

سه نوع اصلی کینوا وجود دارد:

کینوای سفید

کینوای قرمز

کینوای سیاه

۱۸۵ گرم کینوا (خام یا پخته)، محتوی مواد مغذی زیر است:

پروتئین: ۸ گرم؛

فیبر: ۵ گرم؛

منگنز: ۵۸ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

منیزیم: ۳۰ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

فسفر: ۲۸ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

 

ویتامین b۹ یا اسید فولیک: ۱۹ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

مس: ۱۸ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

آهن: ۱۵ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

روی (زینک): ۱۳ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

پتاسیم: ۹ درصد میزان موردنیاز روزانه؛

تقریبا ۱۰ درصد میزان موردنیاز روزانه از ویتامین B۱، ویتامین B۲ و ویتامین B۶؛

مقدار کمی کلسیم، ویتامین b۳ یا نیاسین و ویتامین E.

۱۸۵ گرم کینوا حدود ۲۲۲ کالری انرژی، ۳۹ گرم کربوهیدرات و ۴ گرم چربی دارد؛ کینوا همچنین حاوی مقدار کمی اسیدچرب امگا ۳ است.


کینوا از نظر ژنتیکی دستکاری نشده و به‌صورت طبیعی بدون گلوتن است؛ این غله را معمولا به‌صورت ارگانیک می‌کارند؛ کینوا واقعا غله نیست ولی غذای غله‌ای کاملی محسوب می‌شود.

https://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1397/6/26/8658732_760.jpg

خواص کینوا

کینوا یک پروتئین کامل:

کینوا برای اینکه تنها گیاهی است که می‌تواند پروتئین کامل بدن را تامین کند و تمامی آمینواسید‌های مورد نیاز برای حفظ تعادل سلامتی بدن را فراهم آورد بسیار مشهور است.


آمینواسید‌های ضروری یکی از مواردی است که بدن نمی‌تواند خود آن را تولید کند و پروتئین کامل حاوی تمامی این آمینو اسید‌های ضروری است.

بر اساس موسسه ملی سلامت ۹ آمینو اسید ضروری وجود دارد که شامل هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین، ترئونین، تریپتوفان و والین است و بر خلاف سایر غلات، کینوا منبع خوبی از لیزین محسوب می شود.

کینوا و سایر غلات سبوس‌دار همچنین حاوی ۲۵ درصد پروتئین بیشتری نسبت به غلات تصفیه شده هستند.

مزایای ضد التهابی کینوا:

دانشمندان هنوز در حال کار بر روی مفاهیم التهاب مزمن  روی سلامتی بدن هستند.

کلینیک مایو، اختلالات خود ایمنی همچون لوپوس و آرتریت روماتوئید، آسم، بیماری التهابی روده و بیماری کرون را به عنوان مشکلاتی که در آن التهاب مزمن نقش دارد، لیست کرده است.

برخی از مواردی که از التهاب مزمن تاثیر می‌پذیرند، ممکن است شامل بیماری قلبی-عروقی و سرطان باشد.

کینوا و سایر غلات سبوس دار ممکن است به کاهش خطر ابتلا به این التهابات خطرناک کمک کند؛ این ماده می‌تواند به ترویج و افزایش میکروب‌های مفید روده کمک کند همچنین این میکروب‌ها برای جلوگیری از چاقی، التهاب و بیماری‌های دیگر بسیار مهم است.

کینوا حاوی مواد مغذی ضد التهابی بسیاری همچون اسید فنولیک، پلی ساکارید دیواره سلولی و مواد مغذی خانواده ویتامین E. مانند گاما توکوفرول است.

کینوا عاری از گلوتن:

رژیم غذایی فاقد گلوتن برای افراد مبتلا به بیماری سلیاک و عدم تحمل گلوتن شدید توصیه می‌شود؛ اگرچه جامعه دانشمندان هنوز در حال بحث روی مزایای رژیم غذایی فاقد گلوتن برای افرادسالم هستند، افراد زیادی به این رژیم روی آورده‌اند. سایت Medical تخمین می‌زند که تقریبا ۱.۶ میلیون نفر از رژیم غذایی بدون گلوتن پیروی می‌کنند بدون اینکه مبتلا به این بیماری‌ها باشند.

افرادی که از این نوع رژیم پیروی می‌کنند، ممکن است در دریافت تمامی مواد مغذی ضروری خود به مشکل بیفتند؛ مایوکلینیک، آهن، کلسیم، فیبر، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و فولات را به عنوان مواد مغذی که در رژیم غذایی فاقد گلوتن وجود ندارد، لیست می‌کند.


از آنجایی که کینوا به طور طبیعی فاقد گلوتن است می‌تواند بهترین گزینه برای رژیم غذایی فاقد گلوتن باشد.

بر اساس مطالعه‌ای که در دانشگاه کلمبیا انجام شده است، ارزش تغذیه‌ای این رژیم با افزودن موادی همچون کینوا یا جوی دو سر بسیار بهبود می‌یابد؛ شاید مهم‌ترین و قابل توجه‌ترین تغییرات پروتئین (۲۰.۶ گرم در مقابل ۱۱ گرم)، آهن (۱۸.۴ میلیگرم در مقابل ۱.۴ میلی گرم)، کلسیم (۱۸۲ میلی گرم در مقابل ۰ میلی گرم) و فیبر (۱۲.۷ گرم در مقابل ۵ گرم) بوده است.

در یک مطالعه دیگر محققان دریافته‌اند که اضافه کردن کینوا یا گندم سیاه به محصولات عاری از گلوتن، به طور قابل توجهی محتوای پلی فنول آن را افزایش داده است.

محصولاتی که از کینوا یا گندم سیاه ایجاد شده‌اند حاوی آنتی اکسیدان بیشتری نسبت به محصولات بدون گلوتن دیگر هستند.

پلی فنول‌ها مواد شیمیایی هستند که از سلول‌ها و مواد شیمیایی بدن در مقابل آسیب‌های حاصل از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند.

پایین آوردن کلسترول خون با کینوا:

محتوای خوب فیبر در کینوا می‌تواند در پایین آوردن سطح کلسترول خون مفید باشد؛ فیبری که به هضم کمک می‌کند نیازمند اسید‌های صفراوی است که تقریبا از کلسترول ساخته شده‌اند.

زمانی که سیستم گوارش شما بهبود می‌یابد، کبد کلسترول موجود در خون را برای ایجاد اسید‌های صفراوی بیرون می‌کشد بنابراین سطح کلسترول خون پایین می‌آید.


مطالعه‌ای که در مجله غذا‌های گیاهی برای تغذیه انسان به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد که موش‌هایی که مقدار بسیار زیادی فروکتوز مصرف کرده‌اند و سپس با کینوا تغذیه شده‌اند، تا ۵۷ درصد، سطح کلسترول بد خون کمتری داشته‌اند.

در یک مطالعه دیگر بر روی تاثیر غلات سبوس دار روی بیمارانی که دارو‌های کاهش دهنده کلسترول مصرف می‌کردند، کار شده است.

این مطالعه نشان می‌دهد که بیش از ۱۶ گرم از غلات سبوس دار همچون کینوا می‌تواند سطح کلسترول بد خون را کاهش دهد.

https://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1397/6/26/8658741_743.jpg

خواص کینوا برای سلامت قلب:

پایین آمدن سطح کلسترول خون به معنای داشتن یک قلب سالم است، اما 

کینوا مزایای دیگری نیز برای قلب دارد.

مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که کینوا دارای بسیاری از فلاونوئیدهاست که می‌تواند در مقابل بیماری‌های قلبی محافظت کننده باشد علاوه بر این، کینوا می‌تواند اسید‌های چرب تک غیر اشباعی را برای بدن فراهم کند؛ این اسید‌های چرب شامل اسید چرب امگا ۲ و آلفا لینولنیک اسید است.


بیشتر غذا‌ها زمانی که تحت فرآیند اکسیداسیون قرار می‌گیرند اسید‌های چرب سالم خود را از دست می‌دهند، اما مواد مغذی موجود در کینوا با جوشیدن، بخاز دیدن و پخته شدن افزایش می‌یابد.

بر اساس مطالعه‌ای که در مجله تغذیه‌ی اروپایی منتشر شده است، کینوا دارای مزایای بسیاری برای سلامت قلبی-عروقی است.

در این مطالعه محققان ایتالیایی در یافتند که کینوا سطح اسید چرب و تری گلیسیرید کمتری نسبت به پاستا‌ها و نان‌های عاری از گلوتن دیگر تولید می‌کند.

خاصیت کینوا در بهبود سیستم گوارش:

یک فنجان کینوای پخته شده حاوی ۲۱ درصد فیبر است و این موضوع برای روده و سیستم گوارش بسیار عالی است. کینوا همچنین از سایر غلات قابل هضم‌تر است همچنین مصرف کینوا، گندم سیاه و جوی دوسر حس سیری بیشتری در اختیار فرد قرار می‌دهد.

فواید کینوا برای دیابت و پرفشاری خون:

کینوا به خاطر نقش آن در مدیریت دیابت و پرفشاری خون نیز مود مطالعه قرار گرفته است؛ بر اساس مطالعه‌ای که در مجله غذا‌های دارویی به چاپ رسیده است، دانشمندان برزیلی ۱۰ غلات سنتی را مورد مطالعه قرار دادند تا تاثیر آن‌ها بر روی مدیریت دیابت و پرفشاری خون مشخص شود.

آن‌ها دریافتند که کینوا سرشار از آنتی اکسیدان‌هایی به نام کورستین است و پتانسیل بیشتری برای مدیریت دیابت و پرفشاری خون دارد.

افزایش طول عمر با مصرف کینوا:

بر اساس گفته‌های برخی از دانشمندان، فیبر موجود در کینوا می‌تواند به افراد کمک کند عمر بیشتری داشته باشند.


بر اساس مطالعه‌ای که در ژورنال اپیدمیولوژی آمریکا منتشر شده است، رژیم غذایی سرشار از فیبر می‌تواند مرگ زودرس را کاهش دهد؛ 2 مطالعه‌ اخیر هم مصرف غلات سبوس دار با طول عمر را اثبات کرده‌اند.

بر اساس مطالعه‌ای که اخیرا انجام شده است، تحقیقاتی بر روی مصرف غلات سبوس‌دار و مرگ حاصل از بیماری‌های مزمن همچون سرطان، بیماری قلبی-عروقی و دیابت انجام شده است.

این مطالعه نشان داده است که مصرف فیبر می‌تواند بسیار مفید باشد.

https://cdn.yjc.ir/files/fa/news/1397/6/26/8658734_507.jpg

مضرات کینوا:

خطر بسیار اندکی در مورد خوردن کینوا وجود دارد؛ دانه‌های کینوا با ساپونین پوشیده شده‌اند که مواد شیمیایی هستند که برای محافظت از گیاه در برابر بیماری‌های ناشی از قارچ‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها به کار می‌روند.

ساپونین می‌تواند طعم تلخی داشته باشد بنابراین قبل از پختن کینوا باید آن را به طور کامل زیر آب سرد شستشو داد؛ برای برخی از افراد، ساپونین می‌تواند کار‌های بیشتری بر روی آن‌ها داشته باشد.

شماره

           نام دوره

مدت دوره (ساعت)

قیمت (تومان )

1

پکیج جامع مدیریت طلایی

375

------------------

2

پکیج جامع روانشناسی کودکان

240

------------------

3

پکیج جامع حسابدار خبره

150

------------------

4

پکیج جامع حقوق

285

------------------

5

پکیج جامع گردشگری

200

------------------

6

پکیج جامع مکانیک

270

------------------

7

برق صنعتی

60

------------------

8

طراحی پایپینگ

300

------------------

9

مدیریت جهانگردی

120

------------------

10

تفسیر موضوعی قرآن

40

------------------

11

طراحی صفحات وب مقدماتی

100

------------------

12

اصول و  قواعد حاکم بر قراردادهای داخلی و بین المللی

100

------------------

13

طراحی دکوراسیون داخلی در معماری

150

------------------

14

پکیج جامع شبکه

200

------------------

15

پکیج جامع کشاورزی

270

------------------

16

پکیج جامع روانشناسی عمومی

300

------------------

17

استانندارد سیستم مدیریت کیفیت ISO 9001-2015

60

------------------

18

مدیریت هتل داری

80

------------------

19

آشنایی با اصول مقاله نویسی

50

------------------

20

آشنایی با سیسکو

130

------------------

21

سبک شناسی در دکوراسیون

40

------------------

22

استاندارد رهنمودهایی برای ممیزی سیستم های مدیریت ISO 9011-2011

20

------------------

23

نرم افزار ترسیم به کمک رایانه

40

------------------

24

بدنسازی با کش

70

------------------

25

طراحی صفحات وب پیشرفته

50

------------------

26

تاثیر رنگ در دکوراسیون

40

------------------

27

پکیج جامع بازاریابی

170

------------------

28

طراحی شاسی خودرو و مدیریت کیفیت آن

30

------------------

29

اتوماسیون اداری

85

------------------

30

مهندسی شبکه

100

------------------

 
کپک های سبز 
 
تریکودرما، آسپریژیلوس، پنی سیلیوم، کلادوسپوریوم و غیرو، انواع کپک های سبز هستند که در واحدهای تولید قارچ ممکن است مشاهده شوند، به ویژه اگر بهداشت سالن ها رعایت نشود و عملیات تکنیکی به خوبی انجام نشود. اسپورهای این قارچها بصورت گسرده ای در خاک پوششی یا مواد آلی در محیط های متعددی وجود دارند. اسپورهای این قارچها می تواند توسط باد، ات، کنه ها و پرسنل و یا تجهیزاتی که در مزرعه استفاده می شوند، جابجا شوند. موشها هم که از میسلیوم تغذیه می کنند، می توانند این بیماری را منتقل کنند.
کپک های سبز می توانند روی تجهیزاتی چوبی، کمپوست، خاک پوششی و یا حتی دانه های اسپاون که خوب توسط میسلیوم اشغال نشده اند، رشد کنند. درجه حرارت بهینه برای رشد آنها 22 تا 26 درجه سانتی گرارد است.
میزان خسارت به محصول توسط این کپک ها بستگی به شدت آلودگی و میزان گسترش آن دارد. کنترل کپک های سبز مثل بقیه کپک ها اساسا مبتنی بر پیشگیری است. به همین دلیل بایستی تمام توجه صرف جلوگیری از ورود بیماری شود.
حضور تریکودرما نشانه ضعیف بودن کمپوست، pH اسیدی، حضور قندهای ساده و یا بهداشت ضعیف است و می تتوان با تولید کمپوست انتخابی و رعایت بهداشت، مشکل را تا حدودی برطرف کرد. رشد این کپک خیلی سریع است، به طوریکه در 27 درجه سانتی گراد هر ساعت یک میلی متر رشد می کند. بافتهای اسپورزا رنگ سبزی شبیه رنگ اسفناج تولید می کنند.
کمپوست قارچ یکی از عوامل بسیار مهم برای رشد قارچ است .
 
 
 
کپک سبز تریکودرما ممکن است بر روی کمپوست، خاک پوششی قارچ و یا قارچهای در حال ظهور دیده شود. تریکودرما ابتدا تولید میسلیوم های سفید رنگ می کند که در مرحله اسپان ران از میسلیوم قارچ خوراکی قابل تشخیص نیست. بنابر این تشخیص آلودگی در این مرحله مشکل است. متعاقبا قطعات بزرگی از کمپوست سریعا به رنگ سبز در می آیند که ناشی از  تولید اسپور توسط تریکو درما است. میزان خسارت بستگی به میزان آلودگی دارد و ممکن است خسارت به 100% هم برسد. قارچهای آلوده به کپک سبز معمولا بد شکل و نقطه نقطه هستندو کنه های قرمز روی آنها راه می روند.
شرایط مطلوب برای رشد قارچ خوراکی از قبیل منبع کربن و نیتروژن، رطوبت نسبی و درجه حرارت بالا و تاریکی در خلال اسپان ران شرایط مناسبی برای تریکودرما نیز می باشد که باعث می شود که خیلی سریع آلودگی گسترش پیدا کند. سرعت و شدت اشغال کمپوست توسط تریکودرما بستگی به رطوبت، مقدار و میزان تخمیر کمپوست دارد. کمپوستی که برای قارچ خوراکی مناسب است، برای تریکودرما هم مناسب است و این کپک با قارچ خوراکی بر سر فضا و مواد غذایی شدیدا رقابت می کند. تریکودرما می تواند آنزیمهای خارج سلولی، متابولیت های ثانویه و ترکیبات آلی فرار تولید کند که می تواند منجر به کاهش شدید محصول شود.
کنترل
کپک های سبز میلیونها اسپور تولید می کنند که به راحتی می توانند توسط کارگران، ات و تجهیزات آلوده منتقل شوند.  بنابراین آلودگی سریع اتفاق می افتد و کنترل این بیماری مشکل است. عدم کنترل این بیماری در مراحل اولیه می تواند خیلی گران تمام شود چون با تولید اسپور مناطق دیگر بستر را به سرعت آلوده می کند. عدم رعایت بهداشت در ضد عفونی تجهیزات و عدم جلوگیری از ورود هوای آلوده در سالن مایه زنی و سالن های کشت منشا آلودگی می باشد.
رعایت کامل بهداشت همراه با استفاده از قارچ کش های مناسب برای جلوگیری از ازدیاد اندامهای تکثیری این قارچ لازم است. به مجرد رویت لکه های آلوده به تریگودرما توصیه می شود که روی آنها نمک پاشیده شود و یا قسمت آلوده را با قارچ کش بنومیل تیمار کنید. در شرایط حاد بایستی تمام لایه خاک پوششی آلوده برداشته شود و توسط خاک جدید جایگزین شود.
کوک اوت نمودن کمپوست و مواد چوبی که در سالن های کشت استفاده می شود، منجر به کاهش آلودگی توسط این قارچ می شود. اندامهای تکثیری این قارچ اگر به مدت شش ساعت در درجه حرارت 60 درجه باقی بمانند از بین خواهند رفت.
تنظیم pH خاک پوششی قارچ  راه دیگر کنترل می باشد. جلوگیری از ورود این بیماری کلید اصلی کنترل آن است. بنومیل و کاربندازیم به راحتی توسط میکروبهای خاک تجزیه می شوند و این موضوع تاثیر آن را بر کپک سبز کاهش میدهد.
یکی دیگر از روشهای کنترل این بیماری، استفاده از عوامل می است. بعضی از باکتریها از قبیل گونه های باسیلوس که به صورت طبیعی در خاک پوششی وجود دارد، می تواند تریکودرما را کنترل کنند. به همین دلیل توصیه می شود که خاک پوششی پاستوریزه شود و درجه حرارت آن از 60 درجه بیشتر نشود تا باکتریهای تغذیه کننده از این کپک ها از بین نروند.
 

 


 

 

آویشن
آویشن Thymus vulgaris ‏
مقدمه
تیموس – نام علمی آویشن – به احتمال زیاد از واژه‌ای یونانی به معنای جرات و یا عبارتی که مفهوم آن پاکیزگی و یا ضدعفونی کردن است، ریشه گرفته است. در عصر شوالیه‌گری و سلحشوری بر روی جامه‌ی شوالیه‌های تصویر آویشن گلدوزی می‌کرده‌اند، تا در هنگام مسابقات سواری با نیزه به آنها جرات و شهامت ببخشد. دسته‌هایی از آویشن را برای پاکیزگی هوای داخل ساختمان می‌سوزانده‌اند و تصور می‌کردند که به این ترتیب از بیماری طاعون محفوظ می‌‌مانند. از این گیاه در مراسم تدفین نیز استفاده می‌شده است. روزگاری در و، آویشن را در قبرستان در کنار گورها می‌کاشتند و در مراسم تشییع جنازه، اعضای یک انجمن نیکوکاری در انگلستان. دسته‌های آویشن را با خود حمل می‌کردند .
بر اساس داستانی قدیمی و غیر قابل باور، کاشتن بستری از آویشن در باغچه‌ی منزل، راه پری‌ها و جن‌ها را به خانه باز می‌کرده است و اعضای خانواده می‌توانستند با چشم خود آنها را ببینند. روغن آویشن که تیمول نامیده می‌شود، یک عامل قوی ضد می است و به همین سبب، گیاه آویشن به عنوان یک گیاه ضدعفونی کننده شناخته شده است. چای آویشن داروی سنتی دردهای معده و روده می‌باشد. روغن این گیاه را روزگاری برای دفع انگل‌های روده، بخصوص کرم قلابدار، تجویز می‌کرده‌اند. آویشن همچنین یک داروی ضد گرفتگی عضلات می‌باشد و از آن برای درمان سوزش گلو، سرفه‌های سخت و التهاب نایژه استفاده می‌شود. محلول شستشوی دهان حاوی آویشن در درمان عفونت لثه مؤثر است. در طول جنگ جهانی اول، روغن آویشن را به عنوان یک ماده‌ی ضد میکروب، روی پوست می‌مالیدند .
آویشن به دلیل طعم تند و خاصیت ضد می‌اش، در تهیه سوسیس و خوراک‌های گوشتی مصرف می‌شود. در کشورهای فرانسه و یونان و برخی دیگر از کشورها، از این گیاه در تهیه و طبخ غذا استفاده‌های فراوانی می‌شود .
گیاه شناسی
مشخصات ظاهری :
معرفی و گیاهشناسی
آویشن یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای است. به طوری که مصریان و یونانیان باستان از آویشن برای درمان بیماریها خود استفاده می کرده اند. در کتب مذهبی از آویشن به عنوان گیاه مورد علاقه ی حضرت موسی (ع) یاد شده است. آویشن در سال ۲۰۰۶ میلادی به عنوان گیاه دارویی منتخب سال برگزیده شد. همچنین گیاه دارویی منتخب سازمان بهداشت جهانی ( W.H.O ) می باشد.
گیاهی است از خانواده ی نعناعیان Lamiaceae. جنس Thymus دارای گونه های مختلفی است که ۱۴ گونه ی آن بومی ایران هستند.
آویشن T.vulgaris گیاهی است بومی نواحی شرقی مدیترانه با عدد کروموزومی ۳۰= ۲n ، گیاهی چند ساله با بوته های متراکم و پر شاخه ، ریشه ی مستقیم و کم و بیش چوبی با انشعابات فراوان ، ساقه ی مستقیم و چهار گوش دارد که ارتفاع بوته معمولاً بین ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر است. پائین ساقه چوبی است در حالی که قسمت های فوقانی آن سبز رنگ بوده و انشعابات فراوانی دارد. برگ ها کوچک ، متقابل و کم و بیش نیزه ای شکل و بدون دمبرگ هستند.
برگها پوشیده از کرک های خاکستری رنگ و حاوی اسانس هستند. گل ها کوچک ، کامل و به رنگ های سفید ، صورتی و ارغوانی مشا هد می شوند . گل ها از سال دوّم رویش در اواسط اردیبهشت ظاهر می شوند.
میوه فندقه ( شیز و کارپ چهار فندقه ) به رنگ قهوه ای تیره به طول ۲-۱ میلی متر است که داخل میوه چهار بذر به رنگ قهوه ای تیره وجود دارد. بذر آویشن بسیار ریز است و وزن هزار دانه ی آن ۲۵/۰ تا ۲۸/۰ گرم است . بذرهای آویشن ۲ تا ۳ سال قوه ی نامیه ی خوبی دارند. در شرایط اقلیمی مناسب ۱۴ تا ۲۰ روز پس از کاشت سبز می شوند.
آویشن، گیاهی چند ساله است، ولی در آب و هوای سرد تنها یک سال دوام می‌آورد. به صورت بته است و شاخه‌های متعدد دارد. ساقه‌های اصلی گیاه، خشک و چوبی هستند و طول آنها به ۱۰ تا ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های آویشن کوچک و باریک و به شکل بیضی تا خنجری هستند و بسیار معطر می‌باشند. برگ‌ها به رنک سبز مایل به خاکستری هستند و پشت برگ‌ها نرم می‌باشد. از اوایل تا اواسط تابستان حلقه‌های گل استوانه‌ای شکل دو لبه‌ای، به رنگ‌های بنفش و صورتی، به صورت خوشه در نوک شاخه‌ها، ظاهر می‌شوند. گیاه آویشن در انواع مختلف از جمله آویشن برگ باریک، برگ پهن، خال خال و بالاخره آویشن لیمویی یافت می‌شود .
این گیاه علفی چندساله، از خانواده Labiatae و به انگلیسی Thyme و در کتاب سنتی فارسی با نام‌های حاشا»، اوشن» و صعترالحمیر» نام برده شده است. در ایران گونه های مختلفی از این گیاه به صورت علفی تا انواعی که به صورت درختچه هستند، می رویند و در بعضی از مناطق نیز در مزارع کاشته می شوند، این گیاه با اسامی محلی متفاوتی شناخته شده است، از جمله در همدان آن را آزربه» در آذربایجان ککلیک اوتی» و در سایر مناطق صعتر»، اوشن»، اشمه کوهی»، سی سنبر» و سوسنبر» نامیده می شود. از نظر تاریخی و قدمت شناخت: حاشاویا آویشن گیاهی است که به خصوص به عنوان ادویه معطر از زمان های قدیم مورد توجه
بشر بوده و در عهد باستان در جوامع پیشرفته آن روز به عنوان بخورهای معطر و تصفیه کننده به خصوص در معابر به کار می رفته است. در یونان قدیم و روم آویشن» را به عنوان سمبل شجاعت و تهور می دانستند. در طب سنتی از نظر طبیعت، عده ای از حکمای معروف از جمله ابوعلی سینا و دیگران حاشا» را گرم و خشک می دانند. از نظر خواص این گیاه گرم کننده قوی و باز کننده گرفتگی های روده ها و پاک کننده سینه و همچنین برای تنگی نفس و تقویت معده و کشتن و خارج کردن انگل های معده، بسیار موثر است. جوشانده این گیاه در درمان پیچش روده و اسهال و در درمان بی خوابی و امراض جهازهاضمه مفید است.
آویشن یکی از قدیمی ترین گیا هان دارویی و ادویه ای است . تیموس کلمه ای یونانی و به معنای شجاع می باشد و به طوری که ن یونان باستان این گیاه را به لباس شوهرانشان که عازم جنگ بودند می دوختند . زیرا آنها معتقد بودند آویشن سبب شجاعت و در نتیجه پیروزی آنها در جنگ می شود . آویشن گیاهی است خشبی و چند ساله . منشأ آن نواجی مدیترانه گزارش شده است و در جنوب اروپا در سطوح وسیعی کشت می شود .ریشه آویشن مستقیم ، کم و بیش چوبس و انشعابهای فراوانی دارد و سافه آن مستقیم و چهار گوش است . ارتفاع این گیاه متفاوت و بین ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر می باشد . برگها کوچک ، متقابل و کم وبیش نیزه ای شکل ، بدون نوک و دمبرگ ، پوشیده از کرکهای خاکستری رنگ و حاوی اسانس هستند . گلها کوچک و به صورت مجتمع در قسمت فوقانی ساقه هایی که از بغل برگها خارج می شوند روی چرخه هایی مجتمع پدیدار می شوند . میوه چهار بذر به رنگ قهوه ای تیره وجود دارد . بذر آویشن بسیار ریز بوده و وزن هزار دانه آن ۲۵/۰ تا ۲۸/۰ گرم است . 
زیستگاه طبیعی :
آویشن، گیاه بومی غرب حوزه‌ی مدیترانه و جنوب استرالیا می‌باشد که کشت آن در سایر نقاط دنیا نیز متداول شده است. آویشن در زمین‌های سخت و صخره‌ای و جایی که خوب زهکشی شده است، سبز می‌شود .
سازگاری :
آویشن گیاهی مدیترانه ای است و در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد . این گیاه ، خشکی دوست بوده و به سهولت قادر به تحمل کم آبی و خشکی است . آویشن به آب ایستایی حساس است به طوریکه این امر می تواند سبب خشک شدن آن شود . خاک های سبک حاوی ترکیبات کلسیم و با ضخامت زیاد سطح الارض ، خاکهای مناسبی برای کشت آویشن است و خاکهای سنگین مناسب نیست زیرا این نوع خاکها سبب کاهش شدید عملکرد پیکر رویشی و اسانس آن می شود . (( پی اچ )) مناسب خاک نیز برای کاشت آویشن بین ۵/۴ تا ۸ است . 
ارقام
سه جنس در خانواده ی نعناعیان به نام آویشن معروف هستند که بهتر است با اینها بیشتر آشنا شویم : 
۱- جنس Zataria 
۲- جنس Ziziphora
۳- جنس Thymus
جنس Zataria که گونه ی معروف اش Z.multiflora است ، به آویشن شیرازی یا برگ پهن معروف است. گیاهی است که در جهان پراکندگی محدودی دارد و بیشتر در ایران ، افغانستان و پاکستان می روید. شکل گل و برگ هایش با آویشن باغی T.vulgaris متفاوت است . آویشن شیرازی برگ های پهن تری دارد و کاسه گل اش تخم مرغی شکل با ۵ دندانه ی مساوی است . ( در حالی که T.vulgaris دارای سه دندانه ی کوتاه در لبه ی بالایی کاسه ی گل و ۲ دندانه بلند در لبه ی پائینی کاسه ی گل است. )
جنس Ziziphora که به کاکوتی یا آویشن برگ باریک معروف است و شباهت زیادی به T.vulgaris دارد.
آویشن شیرازی
شناسنامه نعناع Labiatae :تیره 
Thymus vulgaris L. :نام لاتین 
Garden thyme – Common thyme :نام انگلیسی 
آویشن شیرازی – آویشن باغی :نام فارسی 
البعس – صعتررسمی :نام عربی
گیاهشناسی آویشن شیرازی
گیاهی است پر شاخه و دارای ساقه های چوبی به ارتفاع ۱۰ تا ۳۰ سانتی متر که به حالت وحشی و به صورت بوته هائی پر پشت در دامنه های خشک و بین تخته سنگها و در کوهستانها تا ارتفاعات ۱۲۰۰ متری و حتی گاهی بیشتر می روید. ریشه چوبی و منشعب آن که ظاهر ناهموار دارد به سهولت در زمینهای سخت درون تخته سنگها نفوذ می کند و گیاه را که ساقه های متعددش حالت فشرده به هم دارند. به خوبی ثابت نگه می دارد. و مانع می گردد از اینکه سهولت از درون خاک خارج شود. ساقه های منشعب این گیاه پوشیده از کرک و برگهای کوچک آن دارای ظاهر لوزی شکل و متقابل بر روی ساقه است. رنگ برگهای آن خاکستری روشن است. دمبرگ
بسیار کوتاهی نیز پهنک برگ آن را به ساقه ارتباط می دهد ظاهر کلی پهنک برگ این گیاه که عموماً کناره برگشته دارد و در سطح تحتانی پوشیده از گردی به رنگ مایل به سفید بنظر می رسد. بهترین وسیله تشخیص آن از گونه های مجاور است. گلهای آن کوچک ، متعدد، معطر به رنگ سفید با گلی و مجتمع به صورت دسته هایی در قسمتهای انتهائی ساقه می باشد.از حالات غیر طبیعی این گیاه یکی آنست که بعضی از پایه های آن گلهای فاقد پرچم دارند در حالیکه در برخی از پایه ها پرچم ها زودتر از مادگی رشد پیدا می کند دیگر آنکه ساقه های گلدار این گیاه با ‌آنکه حالت نیمه خوابیده دارد هیچوقت ریشه های نابجا تولید نمی نماید.
کاشت ، داشت و برداشت:
آماده سازی خاک :
پس از برداشت گیاهانی که با آویشن به تناوب کشت شده اند ( در فصل پاییز ) کودهای حیوانی مورد نیاز به خاک اضافه شده و سپس با شخم مناسبی به عمق ۲۰تا ۲۵ سانتی متری خاک فرستاده می شود . اوایل بهار پس از شکستن سله ها و خرد کردن کلوخه ها ، زمین را باید برای کشت کاملاً تسطیح کرد .
کاشت :
کاشت آویشن از طریق بذر یا از طریق امکان پذیر است . کاشت از طریق بذر به دو روش مستقیم وغیر مستقیم صورت می گیرد .
تاریخ و فواصل کاشت 
آویش حداقل ۴ تا ۶ سال در یک مکان باقی می ماند لذا تناوب کشت مناسب برای این گیاه مهم است آویش را باید با گیاهانی به تناوب کشت کرد که دوره رویشی کوتاهی داشته باشند و مدت کوتاهی پس از کشت برداشت شوند .گیاهان وجینی گیاهان مناسبی برای این کار هستند تناوب کشت با گیاهان ریشه های چند ساله مناسب نیست و سبب گسترش و شیوع بیماریها می شود. ۳ تا ۴ سال پس از برداشت آویش آنرا مجدداً می توان در همان زمین کاشت. زمان کاشت آویش به روش کشت و شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد. بذرها در ردیفهایی به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر بطور مستقیم در زمین اصلی کشت می شوند عمق بذر نباید از ۵/۰ سانتی متر بیشتر باشد (در رابطه با زمان مناسب برای کشت مستقیم بعضی اواسط پائیز و بعضی اوایل بهار را زمان مناسب می دانند). زمان مناسب برای کشت
غیر مستقیم (کاشت در خزانه هوای آزاد) اوایل بهار (اواخر اسفند) می باشد. در کشت غیر مستقیم بذرها در ردیفهایی به فاصله ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر در خزانه هوای آزاد باید کشت شوند. هنگامیکه ارتفاع نشاء ها به ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر رسید در ردیفهایی به فاصله ۵۰ سانتی متر و فاصله دو بوته در طول ردیف ۲۵ سانتی متر به زمین اصلی باید منتقل می شوند. فصل پائیز اوایل بهار زمان مناسبی برای تکثیر رویشی آویش است گیاهان در ردیفهایی به فاصله ۵۰ سانتی متر و فاصله دو بوته در طول ردیف ۲۵ سانتی متر باید کشت شوند.
کاشت مستقیم :
زمان مناسب برای کاشت بذر در زمین اصلی اوائل بهار ( فروردین ) می باشد . در این صورت بذور در ردیفهایی به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتی متری کشت می شوند . عمق بذر نباید از ۵/۰ سانتی متری کند و برای هر هکتار زمین نیز به ۵ تا ۶ کیلوگرم بذر احتیاج است . در ضمن از آنجایکه رشد اولیه آویشن و بطئی است از روش کاشت مستفیم فقط در سطوح کوچک کشت استفاده می شود .
کاشت غیر مستقیم :
نیمه دوم اسفند زمان مناسبی برای کاشت بذر آویشن در خزانه هوای ازاد است و در این صورت بذور در ردیفهایی به فاصله ۲۵ تا ۳۰ سانتی متری با ید کاشته شوند . هنگامی در ارتفاع نشاء ها به ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر رسطد ( اواخر شهریور ) آنها را می توان به زمین اصلی ( فاصله ردیف ها از هم ۵۰ سانتی متر و فاصله دو بوته در طول ردیف ۲۵ سانتی متر ) منتقل کرد .
تکثیر رویشی :
تکثیر رویشی آویشن از طریق تقسیم بوته انجام می گیرد . به این صورت که پس از خارج کردن بوته های دو ساله سالم و عاری از هر گونه آلودگی قارچی آنها را به چند قسمت تقسیم کرده و در زمین اصلی کشت می نمایند . فصل پاییز یا اوایل بهار ( قبل از رویش گیاهان ) زمان مناسبی برای تکثیر رویشی آویشن است . بوته ها باید در ردیف هایی به فاصله ۵۰ سانتی متر ( فاصله دو بوته در طول ردیف ۲۵ سانتی متر ) کشت شوند . 
داشت
مراقبت و نگهداری :
آبیاری منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه ضرورت دارد . از آنجائیکه تهویه خاک نقش عمده ای در افزایش عملکرد پیکر رویشی گیاهان دارد توصیه می شود در طول رویشی چند بار خاک بین ردیفها توسط کولتیواتر برگردان شود . اویشی گیاهی مقاوم است و تا کنون آفت و یا بیماری خاصی برای این گیاه گزارش نشده است . 
وجین علفهای هرز ضروری است. در صورت آبیاری زیاد ، پوسیدگی ریشه و بیماری های قارچی مشاهده می شود. علف هرز سس Cuscuta spp ( کاسکوتا ) در مواردی به مزارع حمله می کند که با وجین کردن یا استفاده از محلول پاشی سولفات آهن می توان با آن مبارزه کرد.
در سال اوّل رویش فقط یک بار محصول را می توان برداشت کرد. در حالی که از سال دوّم رویش به بعد، ۲تا ۳ بار می توان اقدام به برداشت پیکر رویشی آویشن کرد. اولین برداشت همزمان با آغاز گل دهی (اواسط بهار)، دومین برداشت در آغاز دومین مرحله ی گل دهی (اواسط تابستان) و سومین و آخرین برداشت نیز در اواسط پاییز ( آبان ماه ) صورت می گیرد. گیاهان از فاصله ی ۱۰تا ۱۵ سانتی متری از سطح زمین برداشت می شوند. و تحقیقات نشان می دهد اگر پیکر رویشی آویشن در ظهر ( هنگام تابش آفتاب ) برداشت شود، نسبت به برداشت آنها در روزهای غیر آفتابی ، دارای اسانس بیشتری خواهد بود.
از ضرورتهای کاشت گیاه آبیاری منظم و وجین علفهای هرز است در طول رویش نیز مبارزه با علفهای هرز نیز ضروری است که وجین مکانیکی با علفهای هرز باید با استفاده از علف کشهای مناسب تکمیل گردد. قبل از انتقال گیاهان از علف کش رونستار به مقدار ۷ تا ۸ لیتر در هکتار به صورت محلول پاشی می توان استفاده کرد. زمان استفاده از این علف کش اواسط بهار (اردیبهشت) است. برای مبارزه شیمیایی با علفهای هرز آویش های چند ساله در فصل پائیز (مهر – آبان) می توان از علف کش سینبار به مقدار ۲ تا ۵/۲ کیلوگرم در هکتار استفاده نمود . در صورت استفاده از این علف 
کش در صورت باقیماندن علفهای هرز باید با کولتیواتور به جمع آوری آنها اقدام کرد. برگردان کردن خاک بین ردیفها به منظور تهویه نقش عمده ای در افزایش عملکرد پیکررویشی دارد. 
برداشت :
در سال اول رویش فقط یکبار محصول را می توان برداشت کرد . در حالی که از سال دوم رویش به بعد ، دو و یا حتی سه مرتبه می توان اقدام به برداشت پیکر رویشی آویشن نمود . اولین برداشت هم زمان با آغاز گلدهی ( اواسط بهار ) ، دومین برداشت در آغاز دومین مرحله گادهی ( اواسط تابستان ) و سومین و آخرین برداشت نیز در اواسط پاییز ( آبان ) انجام می گیرد . گیاهان از فاصله ۱۰ تا ۱۵ سانتی متری از شطح زمین باید برداشت شوند . تحقیقات نشان می دهد اگر پیکر رویشی آویشن در ظهر ( هنگام تابش آفتاب ) برداشت شوند ( نسبت به برداشت آنها در روزهای غیر آفتابی ) دارای اسانس بیشتری خواهند بود . پیکر رویشی خشک از سال دوم رویشی ۵/۱ تا ۲ تن در هکتار می باشد در سال اول رویش فقط یکبار محصول را می توان برداشت کرد. ولی در سالهای بعد دو یا حتی سه مرتبه می توان اقدام به برداشت پیکر
رویشی گیاه نمود. زمان مناسب برای اولین برداشت محصول آغاز گل دهی یعنی اواسط بهار (اردیبهشت) می باشد. دومین برداشت در آغاز دومین مرحله گل دهی اواسط تابستان مرداد انجام گیرد. سومین و آخرین برداشت را اواسط پائیز (آبان) می توان انجام داد. اگر پیکر رویشی گیاه ظهر هنگام آفتاب برداشت شوند در مقایسه با برداشت در روزهای غیر آفتابی از مقادیر بیشتری اسانس برخوردار می باشند گیاهان از فاصله ۱۰ تا ۱۵ سانتی متری سطح زمین باید برداشت شوند چنانچه هوا آفتابی باشد بهتر است گیاهان پس از برداشت برای مدتی روی زمین قرار گیرند تا پس از کاهش رطوبت به خشک کن منتقل شوند. دمای مناسب برای خشک کردن آویش با استفاده از خشک کنهای الکتریکی ۴۰ درجه سانتی گراد است. اگر هدف از کاشت آویش جمع آوری بذر آنها باشد محصول را سالی یکبار و آن هم در آغاز مرحله رسیدن بذر باید برداشت کرد. اندامهای برداشت شده را در سایه خشک نموده، سپس بذرها را بوجاری تمیز و بسته بندی کرد.عملکرد بذر ۵۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار می باشد.
نیازهای اکولوژیکی 
آویشن گیاهی است بومی مناطق مدیترانه ای و در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد. این گیاه خشکی دوست بوده و به سهولت قادر به تحمل کم آبی و خشکی است . آویشن به حالت غرقابی حساس است و این امر موجب خشک شدن گیاه می شود. خاکهای سبک حاوی ترکیبات کلسیم خاک های مناسبی جهت کشت آویشن است. PH مناسب خاک برای کاشت آویشن ۵ تا ۸ می باشد.
آویش گیاهی مدیترانه ای است و در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد. این گیاه خشکی دوست است و به سهولت قادر به تحمل کم آبی و خشکی می باشد کشت این گیاه در زمینهای کود و زمینهایی که سبب آب ایستایی شود مناسب نیست زیرا به غرقابی بودن زمین به شدت حساس است. برای کشت آن از مناطق آفتابی و از دامنه های جنوبی تپه ها باید استفاده شود خاکهای سبک حاوی ترکیبات کلسیم و با ضخامت زیاد سطح الارض خاکهای مناسبی می باشند. خاکهای سنگین برای کشت این گیاه مناسب نیست. تهویه خاک نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد. رطوبت و آبیاری زیاد نه تنها برای رویش این گیاه مناسب نیست بلکه سبب کاهش کیفیت و کمیت اسانس گیاه می شود pH خاک برای کشت گیاه بین ۵/۴ تا ۸ مناسب است.
خواص و کاربرد
آویشن دارای اثرات ضد قارچی و ضد باکتریایی قوی است و این خاصیت به دلیل وجود تیمول و کارواکرول در اسانس آویشن است. مشخص شده است که اسانس آویشن دارای اثرات ضد اسپاسم ، ضد سرفه و خلط آور است . پماد حاصل از اسانس آویشن برای درمان برخی بیماری های پوستی کاربرد دارد . شستن سر با محلول رقیق اسانس آویشن سبب افزایش جریان خون در پوست سر و قوی شدن غده های مو و در نتیجه جلوگیری از ریزش مو می شود. در علم آروماتراپی (رایحه درمانی یا عطر درمانی) از اسانس آویشن استفاده می شود.  
فرآوری 
اسانس آویشن از گیاه تازه و به روش تقطیر با آب استخراج می شود . طی یک پژوهش، خشک کردن گیاه آویشن در دمای ۳۵ درجه موجب کاهش میزان اسانس آن می شود. اسانس آویشن از سر شاخه های گل دار گیاه استحصال می شود. وزن هر میلی لیتر اسانس ۹/۰ تا ۹۵/۰ گرم است. این اسانس بی رنگ با بوی مطبوع و طعم تند است. از هر ۱۰۰ کیلوگرم گیاه تازه، تقریباً ۵/۱ تا ۲ کیلوگرم اسانس استحصال می شود. اسانس آویشن که به اسانس تیم ( Thyme ) معروف است دارای فنل هایی مثل تیمول و کارواکرول ( ۴۰ درصد ) و دارای سیمن ، لینا لول ، پینن و …. است . تیمول و کارواکرول مهمترین اجزاء اسانس هستند .
قسمت دارویی :
پیکر رویشی آویشن حاوی اسانس است . از این رو دارای بویی مطبوع می باشد . پیکر رویشی در مرحله گلدهی از بیشترین مقدار اسانس برخوردار است .
مواد موثره :
ماده موثر آویشن از نوع اسانس است . اسانس آویشن مایعی زرد رنگ و سبکتر از آب است . تا کنون ۳۸ ترکیب در اسانس این گیاه شناسایی شده است که مهمتر آنها را تیمول تشکیل می دهد . از ترکیبات دیگر اسانس می توان از کارواکرول ، پاراسیمول ، لینالول و سینئول نام برد .
خواص در مانی :
اسانس آویشن خاصیت ضد باکتری و ضد قارچی دارد . مجموعه مواد موثر آویشن خلط آور است و ار آن برای معالجه سرفه استفاده می شود .
مواد و عناصر غذایی :
به زمینهای تهی از مواد و عناصر غذایی در فصل پاییز ( هنگام اماده ساختن زمین )۲۰ تا ۳۰ تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده اضافه می شود . فصل بهار قبل از کشت گیاه نیز ۵۰تا ۸۰ کیلو گرم د رهکتار اکسید قسقر و همین مقدار پتاس به همراه ۴۰ تا ۶۰ کیلو گرم در هکتار ازت باید در اختیار گیاه قرار گیرد . از سال دوم رویش ، همه ساله در فصل بهار ۳۰ تا ۵۰ کیلو گرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرار می دهند . به طور کلی در افزون کودهای شیمیایی به خاک هایی که آویشن در آن می روید باید دقت کرد . زیرا زیادی مواد غذلیی یا کمبود آن مناسب نبوده و هر دو حالت سبب کاهش عملکرد پیکر رویشی می شود .
اگر بیماران مبتلا به تنگی نفس، سرفه، کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک و ترشحات غیرطبیعی ن، ۵ تا ۱۰ گرم آویشن» را در یک لیتر آب جوش دم کرده و با کمی عسل مخلوط کرده و میل نمایند، (سه فنجان در روز) در درمان بیماری آنها موثر خواهد بود. خاصیت ضدمی و ضدقارچی و ضدانگلی این گیاه نیز در طب جدید مورد توجه قرار گرفته است و همچنین داروهای ضدسرفه تیمکس، تیمیان، قطره توسیون نیز از این گیاه تهیه شده است. 
توجه: پیشنهاد می شود در مصرف آویشن و ترکیبات آن به دستورات متخصصین توجه کرده و از اسراف در مصرف آن خودداری شود.
سبب تقویت هوش، درمان بیماریهاى عفونى و ضعف آرامش بخش دردهاى عضلانى. آویشن یا سرپوله گیاهى است دارویى از تیره نعناعیان. تمام اندامهاى این گیاه معطر است. مصریهاى قدیم از اسانس آویشن براى مومیایى کردن مردگان خود استفاده مى کردند. در آویشن مواد چرب، رنگى، رزین، یک ماده تلخ، منگنز فراوان و ویتامینهاى A و B و E وجود دارد همچنین داراى اسانس موسوم به اسانس سرپوله مى باشد که یک ماده ضد عفونى کننده قوى است. خواص درمانى این گیاه عبارتند از: دشمن سم است و جریان خون را از سموم پاک مى کند. سبب تقویت هوش و قوه ادراک مى گردد. در درمان بیماریهاى عفونى، ضعف معده، تشنج و میگرن مجرب است. در درمان
بیماریهاى کبد فوق العاده مؤثر است و مى توان جوشانده رقیق آن را جانشین چاى ساخت. ماساژ پوست سر با جوشانده آویشن از ریزش مو جلوگیرى کرده و مداومت بر این کار باعث رویش مجدد آن مى گردد. حمام با جوشانده آویشن دردهاى عضلانى، مفاصل و روماتیسم را تسکین مى دهد. نوشیدن جوشانده آویشن انگلهاى دستگاه گوارشى را از بین مى برد.
یکى از شناخته شده ترین گیاهان دارویى در طب سنتى ایران و اروپا، آویشن است. این گیاه علفى و معطر که طول آن حدود ۴۰ سانتى متر است، داراى خواص دارویى بسیارى است، این گیاه به صورت کاشته شده در ایران موجود است. اما برخى از گونه هاى جنس آن، در شمال و غرب کشور پراکنده اند. از آویشن در صنایع غذایى، دارویى، بهداشتى و آرایشى استفاده متنوعى مى شود. اروپا به همراه آمریکا یکى از بازارهاى عمده مصرف کننده آویشن است. آمریکا، سالیانه، حدود ۱۰۰۰ تن آویشن وارد مى کند. روغن سفید آویشن، تنتور و عصاره مایع آن به عنوان ترکیبات معطر در اکثر فرآورده هاى غذایى مهم شامل دسرهاى لبنیاتى منجمد، ژلاتین ها و دسرهاى
محتوى آردبرنج استفاده مى شود. قسمت هاى درمانى این گیاه، سرشاخه هاى آن و برگ خشک شده آن است. در طب سنتى از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، درمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگى، آنفلوآنزا و براى درمان نفخ و گرفتگى هاى عضلانى استفاده مى شود. استفاده امروزى و ثابت شده گیاه آویشن براى درمان آسم، سرفه هاى خشک مکرر، آمفیزم و برونشیت است. چاى دم کرده آن را نیز براى درمان عفونت گوش میانى، نفخ و تهوع استفاده مى کنند، عصاره آویشن به نام تیمول» براى بیمارى آسم مفید است. حمام آویشن براى مبتلایان به دردهاى عضلانى، مفصلى و روماتیسمى مفید است. ۵۰۰ گرم آویشن را به مدت یک ربع ساعت در کیسه کوچکى ریخته و مقدارى آب جوش در آن داخل کرده، سپس آن را داخل وان آب گرم بگذارید و به مدت ۲۰ دقیقه در وان باشید. البته قبل از انجام حمام آویشن
حتماً با پزشک خود م کنید. ضماد آویشن براى نیش و گزیدگى ات موثر است، البته روغن این گیاه سمى است و مصرف خوراکى روغن آن ممنوع است. در حاملگى مصرف این گیاه ممنوع است اما در دوران شیردهى منعى ندارد. براى مصرف این گیاه، ۱ تا ۴ گرم پودر خشک گیاه را در یک لیوان آب جوش دم کرده (به مدت ۲۰ دقیقه) پس از صاف کردن، شیرین کرده و ۳ بار در روز مصرف کنید. در التهاب حنجره و لوزه ها و براى درمان آفت به صورت غرغره کردن مى تواند استفاده شود. براى این منظور، یک استکان از پودر گیاه را در چهار استکان آب جوش آهسته به مدت ۲۰ دقیقه جوشانیده و پس از صاف کردن، براى شست وشوى دهان استفاده کنید. البته،
فرآورده هاى دارویى مختلفى از این گیاه ساخته شده و به طور گسترده مورد مصرف بیماران قرار مى گیرد. از فرآورده هایى که به تأیید نظارت بر امور دارو و مواد مخدر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکى» رسیده است مى توان شربت توسیان»، قطره توسیگل»، قطره توسیوین»، قطره تیم آرتا» و شربت تیمکس» را نام برد. این فرآورده ها، همگى ضد سرفه و خلط آور هستند و ایمنى مصرف آنها در دوران شیردهى و باردارى به اثبات نرسیده است. از این میان قطره توسیوین» و قطره توسیگل» در کودکان کمتر از ۶ سال نیز ممنوع است. همچنین شربت توسیان» در افراد دیابتى نباید مصرف شود. اما قطره تیم آرتا» در تمام سنین قابل مصرف است. قبل از مصرف گیاهان دارویى حتماً با پزشک م کنید.
آویشن دارویی
گیاهی است علفی شبه درختچه ای چند ساله که تاریخ گل آوری آن از اردیبهشت تا شهریور می باشد. پراکنش آن بفراوانی در نقاط کوهپایه ای, مراتع, خاکهای شنی, سنگلاخی, در جنگلهای آزاد و در مناطق کم درخت پست تا مرتفع رشد می کند. توزیع جغرافیایی آن در مناطق معتدل اروپا و آسیا و همچنین گرینلند, ایسلند و مناطق اطراف رودخانه ینی سئی سیبری می باشد. محل استقرار آن در آمریکای شمالی می باشد. قسمت های هوایی آن قبل از مرحله گل آوری جمع آوری می گردد. قسمت های فوقانی بهمراه گل چیده شده و در سایه و یا درون اطاقک های خشک کن با حرارت
مصنوعی تحت شرایط ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می شود. دارو دارای عطر و قدری طعم تلخ, مزه ادویه ای می باشد. این دارو حاوی ۰٫۳ درصد اسانس است که ترکیبات آن بستگی به منشا جغرافیایی و سایر فاکتورها دارد. همچنین دارو دارای فلاون ها, تانن ها و ترکیبات تلخ می باشد.
اثرات مفیدی در درمان بیماریهای مجاری تنفسی فوقانی و نیز ناراحتی های جهاز هاضمه دارد و این بعلت کاهش اسپاسم وجلوگیری از نفخ می باشد. 
بصورت مصرف داخلی بفرم دم کرده قطره یا شربت برای سرفه های محرک زکام و آبریزش مجاری تنفسی فوقانی و هم چنین ناراحتی های جهاز هاضمه بکار می رود. 
به عنوان استعمال خارجی در درمان زخم های چرکی و روماتیسم کاربرد دارد. اسانس این گیاه دارای خاصیت ضد عفونی کننده است و برای تهیه برخی غرغره و دهان شویه ها و خمیردندان بکار می رود ولی ازطرف دیگر شبیه روغن آویشن است. دارو منحصرا بصورت وحشی جمع آوری شده و بنابراین شامل گونه های مختلفی از آویشن می باشد.
آویشن در طب سنتی
در طب سنتی از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، درمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگی، آنفلوآنزا و برای درمان نفخ و گرفتگی ‌های عضلانی استفاده می‌شود.
آویشن در طب نوین
استفاده امروزی و ثابت شده گیاه آویشن برای درمان آسم، سرفه‌ های خشک مکرر، آمفیزم و برونشیت است. چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده می‌کنند، عصاره آویشن حاوی ماده‌ای به نام تیمول»است که برای بیماری آسم مفید است. حمام آویشن برای مبتلایان به دردهای عضلانی، مفصلی و روماتیسمی مفید است. ضماد آویشن برای نیش و گزیدگی ات موثر است .در حاملگی مصرف این گیاه ممنوع است اما در دوران شیردهی منعی ندارد.
روش مصرف
برای مصرف این گیاه، ۱ تا ۴ گرم پودر خشک گیاه را در یک لیوان آب جوش دم کرده (به مدت ۲۰ دقیقه) بریزید. پس از صاف کردن محلول را شیرین کرده و ۳ بار در روز مصرف شود.
در التهاب حنجره و لوزه ‌ها و برای درمان آفت به صورت غرغره کردن استفاده شود. برای این منظور، یک استکان از پودر گیاه را در چهار استکان آب جوش آهسته به مدت ۲۰ دقیقه جوشانیده و پس از صاف کردن، برای شست وشوی دهان استفاده شود.
فرآورده‌های دارویی مختلفی از این گیاه ساخته شده و به طور گسترده مورد مصرف بیماران قرار می‌گیرد. از فرآورده‌هایی که به تأیید نظارت بر امور دارو وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی» رسیده‌است می‌توان شربت توسیان»، قطره توسیگل»، قطره توسیوین»، قطره تیم آرتا» و شربت تیمکس» شربت تیمیان» وشربت برونکوتیدی» را نام برد. این فرآورده‌ها، همگی ضد سرفه و خلط آور هستند و ایمنی مصرف آنها در دوران شیردهی و بارداری به اثبات نرسیده‌است.
آویشن عامل تصفیه کننده خوبی بوده و در درمان بیخوابی و امراض جهاز هاضمه مفید است. اگر ۵ تا ۱۰ گرم اویشن را در یک لیتر ابجوش دم کرده و با کمی عسل به بیماران مبتلا به تنگی نفس و کلیه و مثانه و درد مفاصل و سیاتیک و خونریزیهای رحم و ترشحات غیر طبیعی ن بدهید در دفع بیماری انها موثر واقع خواهد شد.
آویشن برای جلوگیری از ریزش مو نیز موثر است. ۲۰ گرم اویشن را در یک لیتر آب جوشانده شود و هرچند روز یک بار به سر مابیده شود. ضمنا در خوردن آویشن نباید زیاده روی کرد زیرا باعث بروز البومین در ادرار می‌شود
خواص درمانی آویشن کوهی 
گیاهی است که در جنگلها واراضی غیر مزروع به طور خودرو می روید و ساغه آن بنفش است و گلهای آن گلبهی رنگ است و برگهای آن بیضی شکل و در مقابل دیکدیگر قرار می گیرند و در ایران آویشن کوهی بیشتر در شهرهای لاهیجان و طالش و آستارا می روید.
خواص درمانی در طب سنتی 
گلهای خشک و آویشن کوهی دارای خاصیت نیروبخشی خلط آور ضد تشنج و مقوی معده است. دم کرده آن برای درمان نفخ شکم و انواع سو هضم و اسهال و اختلالات روده و قاعدگیهای سخت موثر و مفید است. کسانیکه روماتیسم دارند و یا مبتلا به ورم مفاصل شده اند می توانند به آسانی خود را با ضماد آویشن کوهی تازه معالجه کنند و برای این کار باید گل و برگ آویشن را در ظرفی بریزند و روی حرارت قرار دهند و آنرا تا گرم آست روی ناحیه ای که درد می کند بگذارند وببندند. در ضمن برای بر طرف کردن تلخی دم کرده جوشانده گل آویشن کوهی می توانید از عسل استفاده کنید.
آویشن دارای اثر ضدعفونی کنندگی و ضد تشنج است
آویشن دارای اثر ضدعفونی کنندگی و ضدتشنج و افزایش دهنده ترشح غدد داخلی، باکتری کش، ضد انگل و قابض نیز است.
برگ و سرشاخه‌های گلدار آن مقوی معده، نیرودهنده، ضدتشنج، رفع کننده بیماری‌های مختلف دستگاه تنفسی و قاعده‌آور است. همچنین مصرف این گیاه در رفع ضعف عمل دستگاه گوارش، نفخ، ضعف عمومی، سرفه، سیاه سرفه، رفع ترشحات نگی و درد قاعدگی توصیه شده است.
در استعمال خارجی، جوشانده سرشاخه‌های گلدار و برگدار گیاه بصورت لوسیون و کمپرس در محل کوبیدگی اعضاء، در رفتگیها، آماس و نیز در محل‌های دردناک نقرس و روماتیسم خصوصا در افراد سالخورده موثر واقع می‌شود و نحوه و میزان مصرف آن به صورت دم کرده ۴ تا ۱ گرم گیاه خشک و سه بار در روز است.
در برگ خشک این گیاه، آب، پروتئین، چربی، ترکیبات قندی، کالری، کلسیم، فسفر، آهن، منیزیم، سدیم، پتاسیم، روی، ویتامین ب ۱، ویتامین ب ۲، نیاسین یافت می‌شود.
 
آویشن گیاهی است پرشاخه و دارای ساقه‌های چوبی که به حالت وحشی و به صورت بوته‌هایی پرپشت در دامنه‌های خشک و بین تخته سنگها می‌روید.
خواص عصاره آویشن
نتایج یک پایان نامه دانشجویی نشان داد که عصاره آویشن شیرازی بر و اشرشیاکلی A روی سه گونه باکتری های سالمونلاتیفی , شیگلا دیسانتری پاتوژن که در ایجاد گاستروآنتریت عفونی دخیل اند , اثر ضد می دارد.
به گزارش سرویس پایان نامه » ایسنا منطقه یزد , بنا بر نتایج این تحقیق که توسط نجمه شجاعی , دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد با راهنمایی دکتر محمد باقر خلیلی و دکتر علیرضا وحیدی انجام شده , اثر ضد می گیاه آویشن به طور مشخص مربوط به تیمول و کاراکرول موجود در عصاره آن می باشد و هر چه درصد این مواد بیشتر باشد تاثیر ضد می آن افزایش می یابد.
براساس این تحقیق تاثیر آویشن از سیپروفلوکساسین کمتر ولی بیشتر یا قابل قیاس با کوتریموکسازول و به مراتب بیشتر از آمپی سیلین می باشد. 
همچنین توصیه شده است با توجه به خطر بیماری گاستروآنتریت به ویژه برای کودکان مقاومت می علیه آنتی بیوتیک های ضاعی , عوارض جانبی آنتی بیوتیک های صناعی و تاثیر قابل توجه آویشن بر روی سه گونه باکتری مورد نظر , بررسی بیشتر شناخت گیاه مورد نظر جهت جداسازی ماده موثر جهت تولید پروبیولوتیک جدید استفاده شود.
در این بررسی سه گونه باکتری مورد نظر از باکتری های استاندارد فریز شده آزمایشگاه بخش میکروب شناسی دانشکده پیراپزشکی ـ پرستاری مامایی شهید صدوقی یزد تهیه شده و پس از تهیه سوسپانسیون باکتریایی نیم مک فارلند بر روی محیط مولوهینتون آگار کشت داده و بر روی هر محیط چاهکی به قطر ۴ میلی متر ایجاد کرده و دو قطره از عصاره آویشن دو درصد داخل چاهک ریخته و دیسک های آنتی بیوتیکی (آمپی سیلین , کوتریموکسازول و سیپروفلوکساسین ) را روی هر محیط به طور جداگانه قرار داده است . پس از گذشت زمان لازم در صورت حساس بودن باکتری به قطره آویشن و آنتی بیوتیک های انتخابی , قطر هاله ایجاد شده توسط خط کش اندازه گیری و ثبت شده است .
این آزمایش شش مرتبه تکرار شد و قطر هاله حاصله از آویشن و آنتی بیوتیک های انتخابی بر روی محیط کشت سه باکتری مورد نظر مقایسه شد و مورد ارزیابی قرارگرفت . Pairidt – test و SPSS داده ها توسط روش آماری 
طبق نتایج , سالمونلاتیفی عامل تب تیفوئید در مقابل قطره آویشن ) و اشرشیا s شیرازی با میانگین قطر هاله ۵ ,۰ +ـ ۵ ,۳۳ میلی متر حساس ( کلی پاتوژن با میانگین قطر هاله ۰,۵ +ـ۲۴,۶۷ میلی متر حد واسط و در مقابل آویشن شیرازی با میانگین قطر هاله A شیگلادیسانتری ۰,۵ +ـ۲۷,۵ میلی متر حد واسط است . 
قطر هاله ناشی از سیپروفلوکساسین در تمامی مشخصا بیشتر از آویشن و دو آنتی بیوتیک انتخابی دیگر می باشد و قطر هاله ناشی از قطر آویشن در تمامی نمونه ها بیشتر یا قابل مقایسه با آنتی بیوتیک کوتریموکسازول می باشد.
به علت مقاومت ایجاد شده نسبت به آمپی سیلین در تمامی نمونه ها هاله موثر آویشن به مراتب بیشتر از آمپی سیلین بود.
گیاه آویشن شیرازی خاصیت قارچ زدایی از آبزیان را دارد
عصاره گیاه آویشن شیرازی خاصیت دارویی و قارچ زدایی برای انواع گونه آبزیان را دارد.
آبزیان موجودات زنده ظریفی هستند که شدیدا تحت تاثیر عوامل بیماری زا قرار می گیرند و بیماری های متفاوت با عوامل قارچی و ویروسی زیادی به سراغشان می آید. 
برای جلوگیری از عوامل باکتریایی قارچی یا ویروسی بین ماهیان و آبزیان از مواد شیمیایی استفاده می شود و امروزه هم همچنان ادامه دارد. 
اما بعد از انجام تحقیقات متعدد بر روی این مواد مشخص شد این مواد به عنوان باقیمانده سم و دارو در بدن آبزیان باقی می ماند و این محصول مورد تغذیه انسان قرار می گیرد که می تواند برای سلامتی انسان مضرباشد.
ماده ضدعفونی کننده ماراشیتگرین یا ماراشیت سبز” یکی از این مواد ضد عفونی کننده شیمیایی است که استفاده آن در مراکز پرورش آبزیان ممنوع شده است.
موسسه تحقیقات شیلات برای رسیدن به محصولی دارویی برای از بین بردن عوامل قارچی و ویروسی آبزیان که هیچ گونه ماندگاری و عوارض نداشته باشد، استفاده از داروهای گیاهی را مورد توجه قرار داد.
در پی این امر موسسه تحقیقات شیلات مطالعه برروی چند گیاه با خصوصیات دارویی را آغاز کرد که خوشبختانه بعد از انجام تحقیقات متوالی به عصاره گیاه آویشن شیرازی دست یافت که می توان از آن به عنوان داروی ضد عفونی کننده واز بین برنده قارچ و ویروس بیماری در آبزیان استفاده کرد. 
عصاره این گیاه در مزارع ماهیان سردابی، خاویاری و میگو کاربرد دارد.
عصاره گیاه آویشن بعد از تزریق به ماهیان مورد تست و آزمایش قرار گرفت و مشخص شد که قارچ و عوامل باکتری زا را به میزان بسیار قابل قبول حتی بیشتر مواد ضدعفونی کننده شیمیایی از بین می برد. 
این تحقیق به عنوان پروژه ملی در سطح کشور تعریف شده و در برخی از مراکز پرورش آبزیان استفاده می شود و به زودی به تولید انبوه خواهد رسید. 
موسسه تحقیقات شیلات ایران همچنین در حال تحقیق بر روی انواع گونه گیاهی دیگر از جمله گل میخک و شمعدانی در خصوص خاصیت دارویی آنان است.
آویشن دارای چه موادی است 
یک چهارم قاشق چای‌خوری پورد برگ آویشن خشک‌شده چه دارد؟
انرژی : ۰٫۸ کیلوکالری
پروتئین : ۰٫۰۴
هیدرات کربن: ۰٫۰۲
چربی : ۰٫۰۱
فیبر: ۰٫۰۱
اسانس آویشن
مقدمه
هدف از خشک کردن هر ماده غذائی ذخیر هسازی طولانی مدت، به حداقل رساندن نیازهای انبارداری و کاهش هزینه های بست هبندی و حمل و نقل می باشد، عملیات خشک کردن بسته به تغییرات فیزیکی و بیوشیمیایی که در طول فرآیند خشک
کردن در آن رخ م یدهد تاثیر زیادی بر روی کیفیت محصول نهایی می گذارد [ ۱]. از طرفی فرآیند خشک کردن یکی از مراحل پرهزینه درجریان آماده سازی محصول می باشد و از طرف دیگر می تواند تاثیر قابل توجهی بر راندمان و اجزای اسانس داشته باشد. اما این تاثیر براساس دمای خشک کردن گیاه، طول مدت خشک کردن و گونه گیاهی فرق م یکند. به عبارت دیگر کاهش میزان اسانس در همه گیاهان یکسان نبوده و بستگی به ساختمان شیمیایی اجزای اسانس دارد . برای مثال در تحقیقی در مورد گیاه آویشن، در تیمار دمایی ۳۰ درجه ۳/۴ بار، Myrcene سانت یگراد در مقایسه با گیاه تازه میزان دو بار کاهش یافت و از β-pinene سه بار و Limonene . [ 29 درصد افزایش پیدا کرد [ ۲ β- caryophyllene طرفی ماده نتایج نشان داد که کاهش ترپ نهای هیدروکربنی در طول خشک کردن در دمای ۶۰ درجه سانت یگراد به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از ترکیبات اکسیژنه به خصوص ترپ نهای
الکلی بود. دلیل این امر: -۱ اختلاف در فراریت
-۲ اکسید شدن ترکیبات بدون اکسیژن در جریان خشک شدنHS می باشد.آزمایش ها با استفاده از روش ۲نشان داد که درگیاه آویشن مواد فرار در دمای ۶۰ درجه سانتی گراد آون نسبت به ۳۰ درجه سانتی گراد و خشک کردن به روش انجماد به میزان بیشتری آزاد م یشوند. به این ترتیب که خروج این ۴/ مواد در دمای ۶۰ درجه سانت یگراد نسبت به گیاه تازه ۲ برابر، نسبت به گیاه خشک شده در دمای ۳۰ درجه ۱۹ برابر و نسبت به خشک کردن با انجماد، / سانتی گراد، ۴ ۱۲/۹ برابر افزایش م ییابد و به همین
جهت است که آویشن خشک شده در دمای ۶۰ درجه سانت یگراد بوی قوی تری ۱ Volatility 2 Head space نسبت به گیاه تازه و یا خشک شده در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد دارد. این به این معنا است که روش خشک کردن ، روی آزادسازی ترکیبات فرار برای هر گیاه به صورت اختصاصی عمل م یکند چرا که در موردگیاه مری مگلی این موضوع مشابه آویشن نیست و میزان فراریت مواد در گیاه تازه و خشک شده در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد و در حالت فریز شده آن نسبت به آویشن بیشتر است . هنگامی که دمای خش ک
کردن از ۳۰ درجه سا نتی گر اد به ۶۰ درجه سا نتی گر اد افز ایش ۴ برابر / می یا بد خروج مو اد فر ار از آویشن (نسبت به گیاه تازه افز ایش می یا بد و لی در گیاه مریم گلی این اتفاق نمی افتد . اختلاف در میز ان خروج مو اد فر ار در جریان خشک کردن گیاهان آویشن به این دلیل است که در جریان خشک (HS و مریم گلی ( روش کردن ( دمای ۶۰ درجه سا نتی گر اد ) تغییر ات قا بل ملاحظه ای در بافت برگ های آویشن ایجاد می شود اما برگ های مریم گلی مقاومت بیشتری در مقا بل این تغییر ات د ار ند . این موضوع بسیار اختصاصی عمل کرده و حتی درمورد گیاهان یک خانواده نیز یکسان نیست. امروزه می دانیم که اسانس ها را در کرک های غده ای Labiateae
خانواده ساخته و ذخیره م یکنند. برای مثال در آویشن و مریم گلی اسانس ها در تشکیل و آزاد می شوند که از capitate و peltate کر کهای نظر ساختمانی بسیار شبیه یکدیگر هستند، اما تشکیل کرک های غده ای در دو گیاه با هم متفاوت است و بر گهای دو گیاه نیز .[ از نظر اندازه و شکل با هم بسیار متفاوت هستند [ ۲
مطالعات قبلی نشان می دهد که مناسب ترین دما برای خشک کردن گیاهان اسانس دار دمای محیط و یا دمای حدود ۳۵ درجه سانت یگراد م یباشد به همین منظور در این تحقیق مقایس های بین اندا مهای خشک و تر دو گیاه معطر آویشن و ترخون از حیث کمیت و کیفیت اسانس صورت گرفت.
آویشن
در ایران Labiateae متعلق به خانواده Thymus L. جنس به T. vulgaris L. 14 گونه گیاه معطر و چند ساله دارد. گونه Glandular hairs صورت وحشی در ایران وجود ندارد بلکه به ایران وارد شده و به صورت کاشته شده و زراعی دیده می شود [ ۴]. آویشن گیاهی است خشبی و چند ساله با ساقه مستقیم و چهارگوش و چوبی که بسته
۲۰- به شرایط اقلیمی محل رویش ارتفاع آن متفاوت است و بین ۴۰ سانتی متر می باشد. بوته های آن دارای برگ های سبز خاکستری، کوچک، متقابل و کم و بیش نیزه ای شکل و بدون دمبرگ هستند. برگ ها پوشیده از کرک های خاکستری رنگ و حاوی اسانس است. گل ها کوچک و به رنگ های سفید، صورتی تا ارغوانی هستند و در محور برگ های فوقانی به شکل فراهم قرار گرفته اند. میوه آن از نوع فندقه و زمان گل دادن بین خرداد تا مردادماه است. تمام بخ شهای .[ گیاه دارای طعم و بوی معطر و مطبوعی است [
آویشن بومی کشورهای منطقه مدیترانه است و گاهی هم به حالت وحشی یافت م ی شود ولی این گیاه به حالت وحشی در ایران دیده نشده است. این گیاه در دامنه های خشک بین تخته سنگ های نواحی مختلف مدیترانه مخصوصاً در کشورهای فرانسه، پرتقال، اسپانیا، ایتالیا، ویشن به آب و هوای معتدل _ یونان و برخی نواحی آسیا می روید [ ۷،۸ ] .
.[ و ملایم، متمایل به گرم، خشک و آفتابی نیاز دارد [ ۱۶ آویشن حاوی اسانس ولی غیر از اسانس ترکیباتی مانند تانن، فلاونویید، ساپونین و مواد تلخ را دارا است. مه مترین ترکیبات اسانس آویشن یک ترکیب فنلی به نام تیمول است. از ترکیبات دیگر اسانس می توان کارواکرول، پاراسیمن، لینالول، سینئول، .[ ترپنویید، گلیکوزید، کافئیک، رزمارینیک اسید و … را نام برد [ ۵،۹ بخش مورد استفاده گیاه طبق فارماکوپه اروپا و انگلیس
تمامی برگ ها، گل ها و سرشاخه ها و حداقل میزان (BP, EP) .[ است [ ۳ (v/w 1 درصد (حجم به وزن یا / اسانس آن ۲ اسانس به دست آمده به (BP) برطبق فارماکوپه انگلیس
روش تقطیر با بخار آب از بخ شهای هوایی تازه گیاه محتوی ترکیبات زیر است:
لازم به ذکر است که اسپانیا ۹۰ درصد اسانس آویشن دنیا را تولید م یکند [ ۳
نتایج یک تحقیق نشان داد انبارداری در نایلون های کاملاً ۱ ماه موجب – بسته در دمای اتاق و بدون نور حتی به مدت ۵ تغییرات معن یداری روی ترکیبات اسانس گردید. دلیل تغییر در ترکیبات اسانس در طی انبارداری ممکن است به دلیل اکسیداسیون و یا سایر تغییرات شیمیایی باشد. از آنجای یکه پاکت های پلی اتیلنی استفاده شده، نسبت به فرار ترکیبات معطر مقاومت ندارند ممکن است این کاهش به دلیل تبخیر ترکیبات فرار
(اغلب هیدروکربن های مونوترپن) از پوشش پلاستیکی باشد. کاهش ۱ درصد در اثر خشک کردن مشاهده – کل اسانس به میزان حدود گردید اما اثر معن یداری بین دو روش خشک کردن در دمای ۳۰ .[ درجه سانتی گراد و روش انجماد نبود [ ۱۰
مقایسه بین میزان ترکیبات مختلف در گیاه تازه و گیاه خشک شده در دمای محیط و با روش انجماد نشان داد که به به طور معمول در اثر خشک کردن کاهش اندکی در میزان این مواد به وجود م یآید به جز بتاکاریوفیلن و تیمول که مقدار آنها در اسانس گرفته شده ا

 

 

گل نسترن از جمله گیاهان زیبا و زینتی است، خواص دارویی و درمانی نیز دارد. این گیاه از طریق بذر و قلمه تکثیر می‌شود. از خانواده گل سرخیان است. بومی مناطقی از اروپا شمال غرب آفریقا و غرب آسیا است. به صورت درختچه رشد می‌کند.

از گیاهان چندساله و خزان شونده است. ساقه‌ای باریک و درعین‌حال تیزی دارد. برگ‌های این گیاه به شکل پر برگها 5 تا 7 برگچه دارند. برگ‌ها به صورت بیضی شکل می‌باشند. گل‌های زیبایی به رنگ صورتی، زرد، سفید دارد که به هنگام شکفتن منظره زیبایی را نمایان می‌کند. میوه‌ای بیضی شکلی دارد که معمولاً به رنگ نارنجی و قرمز است. میوه این گیاه را سای نورودون می‌نامند. در دیواره داخلی میوه الیاف ابریشمی و باریکی وجود دارد که در آن فندقه قرار دارد. میوه این گیاه پس از خشک شدن طعمی شیرین و بویی مطبوع دارد.  قسمت گوشتی میوه این گیاه سرشار از ویتامین ث

این گیاه در طب سنتی نیز کاربرد دارد. از این گیاه بیشتر در طب سنتی استفاده می‌شود. نسترن گلی زیبا و زینتی است. منشأ اصلی این گیاه ایران می‌باشد در بیشتر مناطق به صورت خودرو به خصوص در مناطق کوهپایه‌ای رشد می‌کند.

 

طریقه کاشت بذر نسترن :

گل نسترن از طریق بذر و قلمه تکثیر می‌شود. برای این منظور در اواخر فصل زمستان بذرهای این گیاه را به مدت 24 ساعت در آب ولرم خیس کنید، سپس بذرها را در خزانه یا سینی نشاء و گلدان در گلخانه بکارید و آبیاری کنید، طوری که سطح خاک مرطوب شود، هر روز گیاه را با آبپاش آبیاری کنید تا رطوبت خاک حفظ  شود، بعد از گذشت مدتی گیاه جوانه می زند و شروع به رشد می‌کند. زمانی که گیاه به حد معینی از رشد رسید آن را به زمین اصلی منتقل کنید.

در روش قلمه زنی نیز از گیاهان دو تا چندساله قلمه تهیه کنید و پس از جدا کردن شاخ و برگ اضافی آن را بکارید.

 

ارتفاع گل نسترن :

ارتفاع این گیاه بین 1 تا 5 متر می‌باشد.

 

فاصله کاشت بذر گل نسترن :

فاصله کاشت بذر بین 70 تا 120 سانتی متر است.

 

عمق کاشت بذر گل نسترن :

بذر گل نسترن را در عمق 1 تا3 سانتی‌متری بکارید.

 

خاک مناسب رشد گل نسترن :

نسبت به خاک حساس نیست ولی خاک‌های رسی سنگین را ترجیح می‌دهد. خاک باید از زهکشی مناسبی برخوردار باشد.

 

دمای مورد نیاز گل نسترن :

دمای ایده آل برای رشد این گیاه 5 درجه سانتی گراد است تا دمای 10- را تحمل می‌کند.

 

زمان گلدهی گل نسترن :

گلدهی این گیاه فصل بهار می‌باشد.

 

• مقدار آبدهی گل نسترن :

به آبیاری متوسط و مرطوبی نیاز دارد.

 

نور گل نسترن :

به نور زیاد خورشید برای رشد نیاز دارد.

 

• زیسلامتروانشناسیمادر و کودکدکوراسیون

• مد و پوشاکیانواع گل نسترن و نحوه کاشت و نگهداری از آن‌ها

از مهمترین انواع گل نسترن می‌توان به نسترن رونده، نسترن فرانسوی، نسترن کوهی یا وحشی و نسترن زرد اشاره کرد. نسترن گیاهی مقاوم است و برای کاشت در شرایط اقلیمی کشور ما کاملا مناسب است.

 

 

گل نسترن را می‌توان هم در داخل گلدان و هم در فضای باز کاشت و نگهداری کرد و غیر از لذت بردن از عطر و زیبایی فوق العاده اش، از خواص شگفت انگیز گل نسترن نیز بهره برد. همانند گل رز، نسترن نیز انواع مختلفی در طبیعت دارد که وجه تمایزشان در رنگ، عطر، اندازه گل‌ها، تعداد گلبرگ و… است. در این مقاله شما را با انواع گل نسترن و نحوه کاشت و نگهداری هر کدام در منزل آشنا می‌کنیم

.  

معرفی انواع گل نسترن

۱. نسترن رونده

گل نسترن رونده به صورت درختچه‌ای پر از گل‌های ریز است و ارتفاع آن بین ۱ تا ۵ متر است و در صورت شرایط محیطی مناسب حتی می‌تواند از این هم بلندتر شود.

برای نگهداری و پرورش نسترن رونده، حتما نیاز به قیم و تکیه گاه است تا گل فضای کافی برای رشد و دریافت نور خورشید را داشته باشد. ساقه‌های باریک و تیز این گیاه به بالارفتن این گل از قیم کمک می‌کنند و به همین دلیل اغلب از این گل برای تزئین دیوار باغ‌ها، طراحی فضای سبز، پوشش روی درب‌ها و تزئین درب ورودی تالار و ویلا‌ها استفاده می‌شود. نسترن رونده مقاوم به شرایط نامساعد آب و هوایی و مقاوم به سرمای زمستانه است.

 

ویژگی‌های ظاهری: رنگ گلبرگ‌ها در نسترن رونده؛ صورتی کمرنگ با پنج گلبرگ و به صورت خوشه‌ای است و برگ‌ها به شکل پر با ۵ تا ۷ برگچه هستند و ساقه‌های آن پر از تیغ‌های ریز است. میوه گل نسترن رونده اندازه‌ای بین ۱/۵ تا ۲ سانتیمتر دارد و به رنگ نارنجی مایل به قرمز است و از خواص درمانی آن در طب سنتی برای درمان بیماری‌هایی مانند تقویت قلب، دفع سنگ کلیه، آرامش اعصاب و تقویت سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود.

 

نحوه کاشت و پرورش: تکثیر نسترن رونده از طریق کاشت بذر، قلمه زدن و خواباندن ساقه صورت می‌گیرد. شرایط کاشت و نگهداری از این گیاه به شرح زیر است:

• خاک: نسترن رونده در خاک‌های رسی شنی غنی از مواد غذایی و زهکش کافی رشد می‌کند.

• نور: نسترن رونده در نور مستقیم خورشید و محیط آفتابگیر بهترین رشد را دارد.

• دما: این گل در شرایط متفاوت دمایی قادر به رشد است و تا دمای ۲۰- درجه سانتیگراد را نیز تحمل میکند. مناسبترین دما برای این گونه درجه حرارت ۲۱ تا ۲۴ درجه است.

• آبیاری: نیاز آبی متوسط دارد و در گلدان در شرایط معمول دوبار آبیاری در هفته کافی است. توجه داشته باشید، لازم است در فاصله دو آبیارى خاک باید خشک باشد و آبیاری عمیق انجام شود.

 

 

 

۲. نسترن فرانسوی

از دیگر انواع گل نسترن، گل نسترن رونده فرانسوی است. این گل، بیشتر به رنگ قرمز تا صورتی پررنگ است و عطر خوبی دارد و به همین دلیل طرفداران زیادی در سراسر جهان دارد. البته توجه داشته باشید که انواع گل نسترن و گل ساناز همگی از جنس و خانواده رز‌ها هستند و تفاوتی با یکدیگر ندارند و این تفاوت نام‌ها در کشور ما روی این گل‌ها گذاشته شده است.

 

ویژگی‌های ظاهری: نسترن فرانسوی به صورت درختچه‌ای خزاندار و گسترده با ساقه‌هایی خاردار با خار‌هایی تیز دیده می‌شود. کشت این گونه در مناطق بادخیز توصیه نمی‌شود، زیرا وزش باد‌های سنگین علاوه بر شکستن شاخه‌های ظریف و بهم ریختن شکل گلبرگ‌ها، سبب افزایش تبخیر و تعرق و پژمردگی گیاه می‌شود.

 

نحوه کاشت و پرورش: نسترن فرانسوی نیز به روش کاشت بذر، قلمه زدن، خوابانیدن و کشت بافت تکثیر می‌شود. شرایط محیطی برای نگهداری این گل به شرح زیر است:

• خاک: به نوع خاک حساس نیست و در خاک‌های به خوبی آبیاری شده به راحتی رشد می‌کند.

• نور: مکان‌های نیمه سایه تا آفتاب برای رشد گیاه مناسب است.

• دما: نسترن فرانسوی می‌تواند در دما‌های کمتر از ۲۵- درجه سانتیگراد نیز زنده بماند، ولی در دمای پایین رشد گیاه کندتر شده و از عملکرد و گلدهی آن کاسته می‌شود.

• آبیاری: نیاز به آبیاری منظم دارد. در فصل تابستان نیاز آبی بیشتر و در زمستان نیاز آبی گیاه کمتر می‌شود.

 

 

 

۳. نسترن کوهی یا نسترن وحشی

نسترن کوهی که علاوه بر زیبایی به دلیل خواص فوق‌العاده‌اش در درمان بیماری‌ها شهرت دارد، گیاهی درختچه‌ای و چند ساله است و بطور خودرو در مناطق خشک روی صخره‌ها و حتی در بوته‌زار‌ها می‌روید. در کشور ما این گل در بیشتر مناطق مانند قزوین، ارتفاعات البرز، جنوب کشور، سهند، نیشابور کوه دنا، کرج، لرستان، اراک، همدان، گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان، کرمانشاه، زنجان، اصفهان، بختیاری، فارس، کرمان، کردستان به طور خودرو می‌روید.

 

ویژگی‌های ظاهری: ارتفاع نسترن کوهی متفاوت و بسته به شرایط اقلیمی محل رویش از ۰/۵ تا ۳ متر است. گل‌های این گیاه معطر و به قطر ۲-۸ سانتی متر بوده و به دنبال یکدیگر بر روی ساقه ظاهر می‌شوند. برگ‌ها مرکب شانه‌ای و دندانه دار هستند و هر برگچه صاف و کبود رنگ بوده، گاهی روی رگبرگ کمی کرک وجود دارد

 

نحوه کاشت و پرورش: نسترن کوهی رشد و نمو سریعی دارد و اغلب از طریق کاشت بذر تکثیر می‌شود و می‌توان آن را در بلوار‌های شهری، حاشیه جاده‌ها و در داخل پارک‌ها کاشت. شرایط مناسب برای کاشت و پروش این گیاه عبارت است از:

• خاک: خاک مناسب برای کاشت گیاه نسترن کوهی خاکی است که غنی از املاح معدنی غنی است مانند خاک‌های جنگلی. همچنین خاک‌هایی با بافت متوسط و خاک‌های سنگین حاوی مقادیر متوسطی مواد و عناصر غذایی نیز برای کاشت این گل مناسب است و حتی در خاک‌های سنگلاخی نیز به خوبی رشد می‌کند.

• نور: در محیط سایه آفتاب به خوبی رشد می‌کند.

• آبیاری: نیاز آبی این گونه نسبت به دیگر انواع نسترن کمتر است و کمبود آب یا خشکی را می‌تواند تحمل کند.

 

 

 

۴. نسترن زرد

نسترن دیگری به نام نسترن زرد یا رزا موشاتا است که در مناطق کوهستانی کشورمان به ویژه کردستان می‌روید. این گونه نسترن قادر به تحمل شرایط سخت اقلیمی است و گیاهی است که بافت نامناسب و خاکی با PH بالا را به خوبی تحمل می‌کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


نسترن کوهی از گیاهان دارویی ارزشمند است که از میوه های آن در درمان بعضی بیماریها استفاده میشود . از جمله : کاهش اسیداوریک – درمان نقرس – مداوای تورم کلیه ها و مجاری ادراری میباشد. روغن دانه این گیاه در صنایع بهداشتی و آرایشی مورد استفاده قرار میگیرد . 
نسترن گیاهی درختچه ای و چند ساله است و متعلق به تیره گل سرخ است و سرشار از ویتامین ث است. در سایه یا آفتاب میروید. خشکی را به خوبی تحمل میکند. 
تکثیر نسترن کوهی ازطریق بذر صورت میگیرد . برای تکثیر این گیاه در اواسط شهریور اقدام به کاشت دانه ها در خزانه های مخصوص کنید و بعد از پشت سر گذاشتن مرحله رویش ، اکنون یک نهال دارید ، آن را در فصل پاییز در زمین اصلی بکارید . قبل از انتقال نهالها به زمین اصلی مبارزه با علف های هرز ضرورت دارد.
نسترن کوهی ممکن است درطول رویش به عوامل بیماریزای قارچی مبتلا شود . سفیدک پودری ازبیماریهایی است که سبب ضعیف شدن گیاه میشود. 
برداشت:
زمان مناسب برای برداشت میوه هنگامی است که میوه سفت و به رنگ سرخ براق باشد. چنانچه میوه ها با سرما مواجه شوند ویا اینکه با تاخیر برداشت شوند قسمت گوشتی میوه نرم و به شکل خمیری در می آید، در این حالت میوه ها فاقد ویتامین ث و فاقد ارزش دارویی هستند . برداشت میوه های نارس نیز مناسب نیست . زیرا مقدار کمی ویتامین با خود دارد. پس از برداشت، میوه ها را از قسمت طولی بریده و پس از خارج کردن دانه ها آنها را تمیز کنید . میوه های تمیز شده را باید خشک و سپس به قطعات مناسبی تقسیم کرد. برای خشک کردن میوه از خشک کنهای الکتریکی استفاده کنید. دمای مناسب برای خشک کردن آنها 80-90درجه سانتی گراد است.  


کشت گیاه اسفرزه
چکیده
بر طبق مدارک موجود گیاه اسفرزه از کهن ترین گیاهان مورد استفاده در طب سنتی ایران و ملل مختلف بوده و برای درمان بسیاری از بیماریها کاربرد داشته است گیاه اسفرزه تاثیر بسزایی در کاهش میزان کلسترول وچربی و قند خون در افراد دیابتی ومبتلا به چربی خون دارد .استفاده از این گیاه میزان ابتلا به سرطان روده بزرگ را نیز کاهش می دهد پودر پوسته این گیاه در طب سنتی به منزله ی دارویی "ملین " در زمان یبوست کاربرد بسیار دارد.همچنین پوسته ی دانه ی اسفرزه به منزله ی فیبر هیدروکلویید در درمان دیابت موثر است البته مصرف گیاهان دارویی نیاز به مشاوره با پزشک دارد در غیر این صورت فرد به مسمومیت دارویی به شکل سر درد و تهوع مبتلا می شود.ولی هنوز بسیاری از خواص درمانی ارزشمند آن که در طب سنتی بر آن تاکید شده پرداخته نشده است .این گیاه از نظر ترکیبات شیمیایی بسیار پیچیده است .تکثیر به وسیله دانه و در زمینهای شنی قابل نفوذ ، شخم زده و عاری از علفهای هرز صورت می گیرد برگها در هنگام گل دهی از خرداد ماه تا مردادماه و دانه ها در مرداد ماه جمع آوری می شونددر هنگام برداشت گیاه را از ساقه قطع می کنند. گیاه خود روی آن روی چمنهای خشک ، چراگاهها، مزارع رها شده، علفزارها ، کنار راهها و جویبارها و بیابانهای بایر دیده می شود. این گیاه در بسیاری از نقاط ایران نیز یافت می شود.
 
مقدمه
 گیاهی خشک شده یا پوست دانه های گیاه Plantago ovate Forsk از خانواده بارهنگ Plantaginaceae ، که در میان 280 گونه از جنس Plantago از لخاظ اقتصادی تنها گونه P. ovate به عنوان منبع تجاری موسیلاژ اهمیت دارد و از بذر و پوسته آن هم به طور وسیعی بهره برداری می شود(9) ، که حداقل حاوی 15 درصد موسیلاژ می باشد. این گیاه یک ساله علفی و کوتاه است  و بلندی آن به 5-10 سانتی متر می رسد. این گیاه در نواحی گسترده‌ای در شمال ایران در دشت گرگان گیلان بین منجبیل و پاچنار در راه بین قزوین و رشت، در رودبار و بین چالوس و رشت و در لرستان، کردستان، بختیاری، اصفهان، ایلام، پشت کوه، مهران، شوش، در فارس: تخت جمشید و لار، در کرمان، نزدیک بم در مسجد سلیمان و بوشهر نیز دیده می شود. فارسی این گیاه اسفرزه است، ولی در شیراز که مهد زبان فارسی است به آن بتکو» گویند. در کتب قدیم از آن به اسامی اسفیوس اسپغل و اسپغول یاد کرده‏اند، و چون دانه‏های این گیاه شبیه ه کک است به آن برغوثی نیز گفته‏اند. عربی آن قطونا می‏باشد، ولی عده‏ای از لغت نویسان عربی آنرا حشیشة البراغیث نوشته‏اند، و این اشتباه است. زیرا برغوث عربی کک بوده و حشیشةالبرغث به گیاهی گفته می‏شود که ضد ه بوده، و کک را دفع می‏کند و چنانچه در کتابهای داروسازان سنتی ایران نوشته‏اند حشیشة البرغیث گیاهی است که ضد ه بوده. در مازندران به آن کیک واش» گویند و نوعی آکرکرا می‏باشد. ترکی آن قارنی باروخ است. این گیاه دارای سه گونه سفید سرخ و سیاه است که غالبا آنها را مخلوط با هم می‏فروشند و خواص هر سه آنها یکسان است.تمام قسمتهای  این گیاه دارای لعاب است. این لعاب در دانه‏های این گیاه زیاد است و چنانچه دانه‏های آنرا خیس کنند، متورم شده و پوست خارجی آنها شکافته ولعاب بیرون می‏آید. داروسازان سنتی ایران خوردن دانه‏های کوبیده آنرا جایز ندانسته و آنها را قی آور دانسته‏اند.از اسفرزه در طب گذشته به صورت خوراکى به عنوان ملین و به صورت موضعى به عنوان ضدالتهاب استفاده مى شده است. دانه هاى این گیاه با دانه گیاهان تیره شب بو، میوه هاى تیره گندمیان و سایر گونه هاى جنس Plantago و با دانه گیاهى از تیره نعناع با نام علمى Lallemantia royleana ممکن است اشتباه شود. ۵- ۳ گرم پوست دانه به صورت خوراکى به عنوان ملین یا ۱۰ - ۵ گرم دانه پس از چند ساعت غوطه ور بودن در آب گرم همراه با مقدار زیادى آب مى تواند مصرف شود.
انواع و نام ها
نام های دیگر: اسپرزه، اسبرزه، اسفیدش، اسفیوس، اسپغل، اسپغول، سفیدخوش، شکم پاره، قارنی یارخ، قارنی یاروق، بذر قطور، بذر قطونا، حشیشه، البراغیث، تبکو، برغوشی
فارسی : اسپرزه، اسفرزه   
عربی: بذر قطونا، حشیشه، البراغیث، اسپغول 
فرانسه:  Ispaghula
آلمانی:  Flohsamen
انگلیسی: Spongel seeds,Pale psyllium seeds, Blonde psyllium ,Indian plantago seeds 
نام لاتین: Plantago pslliom، Plantago ovata
 
گیاهشناسی
گیاهى است علفى، چندساله به بلندى ۱۰ - ۵ سانتى متر، بدون ساقه و با کرک هاى نرم. برگ ها به حالت روزت، کشیده، باریک تا نیزه اى، نوک تیز و به سمت پایه باریک و دوشاخه و به طور کامل یا به صورت پراکنده داراى دندانه هاى ریز بوده، پوشیده از کرک هاى کم و بیش فراوان است. سنبله ها و دم گل ها به طول ۹ - ۱ سانتى متر و کرکدار هستند. سنبله گرد یا کشیده به طول ۲- ۵/۰ سانتى متر داراى گل هایى متراکم است. کاسه گل تخم مرغى – بیضى به طول 2.5 و قایقى شکل است. گلبرگ هاى لوبدار، تخم مرغى یا گرد، قلبى شکل به طول 2.75-2.5 میلیمتر ،قایقی شکل و تخمدان دارای دو تخمک است است.دانه ها و پوست  دانه، اندام دارویى این گیاه را تشکیل مى دهد. دانه هاى آن تخم مرغى و قایقى شکل به رنگ خاکسترى مایل به قهوه اى با ته رنگ ملایم صورتى است وواجد یک نقطه تخم مرغی قرمز مایل به قهوه ای در سطح محدب و یک هیلوم قهوه ای پوشیده با غشایی سفید در سطح مقعر می باشد. آندوسپرم سخت،جنین راست، تقریبا به اندازه طول دانه 1 تا 3.5 می باشد. اپیدرم موسیلاژى است و در آب متورم مى شود و به صورت نیمه شفاف درمى آید. زمان جمع آورى دانه هاى آن مردادماه است. دانه هاى اسفرزه داراى موسیلاژ، پروتئین، قند، روغن ثابت و تانن است. پودر پوست دانه ها به رنگ سفید یا سفید مایل به صورتی ،بدون بو و طعم مشخص و دارای ویژگی های میکروسکپی زیر است:سلولهای پارانشیمی حاوی موسیلاژ همراه با سلولهای لانه زنبوری اپیدرم دانه مشاهده می شود که اختصاصی است، 1- سلول های لانه نبوری اپیدرم دانه 2-،سلول های مو سیلاژی در مقطع سطحی و3- سلول های موسیلاژی در مقطع طولی است.
 
این گیاه می تواند شرایط رقابت درون گونه ای را به خوبی تحمل نماید و به نظر می رسد این گیاه برای حفظ بقای خود نسبت به تغیرات شرایط محیط به طور ذاتی از طریق اندازه بذر به خوبی آن را تنظیم می نماید که این یک ویژگی مهم برای انتخاب و توسعه گیاهان می باشد.
 
ترکیبات شیمیایی
دانه های اسفرزه دارای موسیلاژ، پروتئین ، قند ، روغن ثابت و تانن می باشد.موسیلاژ حاصل از آن دارای دو بخش است که یک قسمت در آب سرد و قسمت دیگر در آب داغ محلول می باشد ،قسمت محلول در آب داغ پس از سرد شدن به حالت ژل در می آید .در هیدرولیز این دو بخش د- گزیلوز]1[ ، ال – آرابینوز ]اا[ واسید آلدوبیورونیک حاصل شده است. روغن ثابت آن متشکل از گلیکوزیدی به نام اوکوبین ]ااا[ و بازهای مختلف ، چند قند ،استرول و پروتئین می باشد.( قسمتهای مختلف گیاه اسفرزه دارای گلوکوزیدی بنام اکوبین (Aucubine) و نوع هیدرات کاربن صمغ دار بنام گزلین و هم دارای لعاب زیاد میباشد
 
 
 
منشا و پراکنش
انتشار عمومی این گونه در هندوستان ، پنجاب ، ایران ، و جزایر قناری است .در ایران در گیلان (بین منجیل و رودبار ، حاشیه سفید رود) ، همدان ،لرستان (پشت کوه ، مهران ، شهبازان) ، خوزستان ، (اهواز، بهبهان ، شوش،چکاب،بین شوش و دهلران) ، فارس (بین شیراز و پرسپولیس ، لار) ، بوشهر ، بندر لنگه ، بندر عباس ، کرمان ،هامون ، جازموریان ، جنوب غربی دشت کویر ، شرق دشت لوت ، خراسان و تهران گسترش دارد. گیاه خود روی آن روی چمنهای خشک ، چراگاهها، مزارع رها شده، علفزارها ، کنار راهها و جویبارها و بیابانهای بایر دیده می شود (4،6).
هندوستان هم اکنون بزرگترین تولید کنندگان بذر این گیاه می باشد و سالانه درآمد زیادی از آن بدست می آورد.با توجه به شرایط مناسب آب و هوایی و مناطق مناسب برای کشت این گیاه در کشور می توان سهم مناسبی در بازارهای جهانی بدست آورد این مهم با پشتیبانی از تولید و قیمت گذاری مناسب آن دور از دسترس نیست.2
 
تکثیرو روش کاشت
تکثیر به وسیله دانه و در زمینهای شنی قابل نفوذ ، شخم زده و عاری از علفهای هرز صورت می گیرد. برای این کار ابتدا شیارهایی به عمق 5-4 سانتی متر و به فواصل 60 سانتی متر در زمین ایجاد می کنند. سپس دانه ها را هنگام بهار در این شیارها می کارند و نیز غلتک ملایمی بر روی آنها می زنند تا دانه ها از قشر نازک خاک پوشیده گردند. معمولاً پس از نمو دانه ها و پیدا شدن گیاهان جوان فاصله آنها را از یکدیگر به نحوی زیاد می کنند که هر پایه از دیگری لااقل 10 تا 15سانتی متر فاصله داشته باشد. مقدار بذر مورد نیاز ۵ تا ۷ کیلو گرم در هکتار است. طول مدت جوانه زنی ۷ تا ۱۰ روز می‌باشد.
داشت اسفرزه
 گیاه احتیاجات آبی متوسطی دارد، ۵ تا ۶ آبیاری سبک به دلیل سیستم ریشه‌ای کوچک در طول دوره رویش برای گیاه کافی است، آبیاری دوم باید با یک وقفه ۱۰ تا ۱۵ روزه صورت گیرد. احتیاجات غذایی گیاه پایین است، ۵۰ تا۷۰ کیلو گرم در هکتار کود ازته در دو نوبت، ۲۰ تا ۳۰ کیلو گرم در هکتار کود فسفره و ۲۵ تا ۳۵ کیلو گرم در هکتار کود پتاس برای رشد گیاه کافی است.
رژیم های مختلف آبیاری بر وزن خشک بوته ، ارتفاع بوته ، تعداد سنبله در هر بوته و وزن دانه در سنبله تاثیر داشته و کاهش فواصل آبیاری موجب افزایش صفات کمی می گردد ولی بر طول سنبله و عملکرد دانه اثری ندارد . برای بدست آوردن بالاترین عملکرد دانه فاصله آبیاری بهتر است 7 روز باشد.اگر تنش ابی در مرحله تشکیل جوانه گل حادث شود تعداد دانه و میوه کاهش می یابد و در صورت بروز تنش پس از تشکیل میوه و دانه اندازه دانه کوچک شده و دچار چروکیدگی می شود .
 - مقایسه میانگین اثر فواصل آبیاری و میزان کاشت بذر بر عملکرد و اجزاء عملکرد اسفرزه
 
-  مقایسه میانگین تأثیر فواصل آبیاری و میزان کاشت بذر بر خصوصیات کیفی دانه اسفرزه
 
میزان کاشت بذر تاثیر معنی داری بر طول سنبله ، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه دارد.به طوری که با کاشت 16 کیلوگرم بذر در هکتار بیشترین عملکرد دانه را خواهیم داشت اما اثر میزان کاشت بذر بر وزن خشک بوته ، ارتفاع بوته و تعداد سنبله در بوته تاثیری ندارد.همچنین میزان کاشت بذر بر میزان موسیلاژ نیز اثر دارد (که بالاترین مقدار موسیلاژ 16 کیلوگرم بذر در هکتار می باشد.) 
لازم به ذکر است که نور هیچگونه تاثیری بر جوانه زنی بذور اسفرزه ندارد و 90 درصد بذور اسفرزه در دمای 5 تا 10 درجه سانتیگراد سبز می شوند و با افزایش درجه حرارت جوانه زنی بذور نیز کاهش می یابد ،به طوری که در دمای 20 و 25 درجه سانتیگراد جوانه زنی بذور به ترتیب 55و 43 درصد کاهش می یابد اما اگر بذور در فیلتر کاغذی مرطوب و در درجه حرارت 20 درجه سانتیگراد به مدت 144 ساعت نگهداری شود درصد جوانه زنی بالاتری را به میزان(94 درصد) در مقایسه با درجه حرارتهای 25 و 30 درجه سانتیگراد (76 و 80 درصد به ترتیب ) از خود نشان می دهند .
 
 
واکنش بذر اسفرزه به جوانه زنی
 
با افزایش درجه حرارت از دامنه حرارتی مطلوب جوانه زنی ( درجه حرارت مطلوب برای جوانه زنی اسفرزه 4 تا 10 درجه می باشد ) ، درصد و سرعت جوانه زنی بذور کاهش می یابد و کاهش درصد جوانه زنی در اثر افزایش دما بیشتر از کاهش سرعت جوانه زنی است. دما بهینه جهت جوانه زنی بذور ( دمای بهینه جوانه زنی بذور اسفرزه 19 تا 8/28 درجه سانتیگراد است) ، به ژنتیک گیاه و شرایط اقلیمی که گیاه در آن رشد و نمو می کند دارد.کاهش درصد جوانه زنی در گیاهان علاوه بر اثر اسمزی که باعث کاهش جذب در اثر سمیت ویزه یونها می گردد ممکن است به دلیل اختلال در جذب عناصر غذایی نیز باشد.با افزایش غلظت شوری  درصد جوانه زنی ، طول ریشه ، طول ساقه ، وزن خشک ریشه ، وزن خشک ساقه و نسبت اندام هوایی به ریشه گیاه اسفرزه کاهش می یابد .
 
 
لازم به ذکر است که زمان کاشت در اسفرزه اثر معنی داری بر عملکرد بذر ندارد و میزان موسیلاژ تحت تاثیر میزان بذر در واحد سطح و همچنین زمان کاشت قرار نمی گیرد 
مشخص شده است که با ایجاد تنش خشکی در اسفرزه صفاتی مثل طول ریشه ، طول ساقه ، وزن خشک ریشه و وزن خشک اندام هوایی ، وزن تر ریشه و وزن تر اندام هوایی کاهش می یابد.و با افزایش تنش نسبت طول ریشه به اندام هوایی افزایش می یابد.
در تولید کمی این گیاه اجزاء مهم عملکرد، تعداد سنبله در واحد سطح و وزن خشک اندام هوایی در واحد سطح می باشد و در تولید کیفی این گیاه مهمترین جزء عملکردی ، تعداد سنبله در واحد سطح می باشد.تراکم کاشت از جمله عوامل موثر بر رشد و نمو و عملکرد و اجزاء عملکرد محصولات زراعی می باشند ، ولی وزن هزار دانه تحت تاثیر تراکم کشت قرار نمی گیرد .افزایش تراکم باعث افزایش تولید بذر می شود . میزان مصرف بذز برای این گیاه 8 کیلوگرم در هکتار است و مصرف بالاتر مقدار 12 کیلوگرم در هکتار باعث کاهش عملکرد دانه و یا افت تولید می شود .
 
 
زمان برداشت
هنگامی که سنبله‌ها به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز در آیند و برگهای پایینی خشک شوند و بیفتند و برگهای بالایی قهوه‌ای رنگ گردند بهترین زمان برداشت است بنابر این برگها را در هنگام گل دهی از خرداد ماه تا مردادماه و دانه ها را در مرداد ماه جمع آوری می کنند(3،6). .۶۰ روز پس از کاشت بذر، گیاه به گل می‌رود و ۸ تا ۱۷ روز بعد آماده برداشت است.
 
روش برداشت
در هنگام برداشت گیاه را از ساقه قطع می کنند. سپس آنرا جهت خشکاندن در انبار به صورت آویزان قرار می دهند بعداً با تکان دادن شاخه های خشک شده و با وارد آوردن ضربات ملایم به آنها دانه های رسیده را از آنها جدا می رساند.
کاربردها
از دانه اسفرزه به عنوان ضد سرفه ،ضد التهاب دستگاه گوارش ،ملین و در درمان سندرم  روده تحریک پذیر استفاده می گردد.از موسیلاژ آن در فراورده های آرایشی به عنوان امولسیون کننده و از پوست دانه ها به صورت موضعی در رفع تحریک پوست اسنفاده می گردد.از اسفرزه در طب گذشته به صورت خوراکی به عنوان ملین و به صورت موضعی به عنوان ضد التهاب استفاده می شده است   گیاه اسفرزه تاثیر بسزایی در کاهش میزان کلسترول وچربی و قند خون در افراد دیابتی ومبتلا به چربی خون دارد.استفاده از این گیاه میزان ابتلا به سرطان روده بزرگ را نیز کاهش می دهد. همچنین پوسته ی دانه ی اسفرزه به منزله ی فیبر هیدروکلویید در درمان دیابت موثر است . اسفرزه کمک به سرباز کردن بهتر زخم های چرکین می کند وموسیلاژ آن محیط مناسب برای کشت بافت است .البته مصرف گیاهان دارویی نیاز به مشاوره با پزشک دارد در غیر این صورت فرد به مسمومیت دارویی به شکل سر درد و تهوع مبتلا می شود.
 خواص درمانی دیگر اسفرزه و روش و مقدار مصرف آن
اگرآن را در آب بریزیم و بگذاریم بماند و دائم به جای آب خوردن از آب آن میل کنیم و دائم جرعه جرعه نوشیده شود گرفتگی صدا که از گرمی و حرارت باشد را برطرف می سازد، در موارد کاهش درد و رفع خارش و قطع خونریزی بواسیر نافع است.  اگرآن را با عناب در آب بریزیم و آب آن را صبح ناشتا بخوریم و با آب آن بدن را هم بشوییم خارش قسمتهای نه یا واژینال را برطرف می سازد.اگرآب دم کرده آن را بنوشیم، مدر است و برای سوزاک مفید می باشد. اگر20 گرم در یک لیوان آب بجوشانیم و 4 روز تکرار شود دافع سنگ کیسه صفرا است.اگر اسفرزه را با تخم شربتی و خاکشیر (هر کدام 100 گرم) ترکیب کنیم و هر روز یک قاشق سوپخوری آن را در 2 لیوان آب حل کنیم و مصرف کنیم برای رفع خارش تن و تصفیه خون و باز شدن اشتها مفید است.اگر هر روز صبح، ظهر و شب هر بار یک قاشق شربت خوری از آن را در یک فنجان آبجوش بریزیم بعد با نبات شیرین مخلوط نموده بخوریم، اسهال خونی را درمان میکند، از خونریزی زیاد و قاعدگی جلوگیری می نماید.اگر آن را بو دهیم و هر روز بخوریم. اسهالهای طولانی و مزمن را درمان میکند.اگر لعاب آن را دائم در گلو قرقره کنیم و هم جرعه جرعه بخوریم، گلودرد را درمان می کند و اگر آب آن را در دهان نگه داریم برفک و سوختگی و تاول و زخمهای دهان رادرمان می کند.اگر آن را بکوبیم، بعد با سرکه خمیر کنیم و هر روز صبح و شب روی محل ضماد بگذاریم سالک را درمان می کند.اگر گل ختمی کوبیده را با لعاب آن مخلوط کنیم و بر پیشانی بمالیم. سردردی که از آفتاب باشد را تسکین می‌دهد.در طب عوام از برگ آن به عنوان التیام دهنده زخم ها و جراحت ها استفاده می شد . دانه های گیاه اثر ملینی دارد ، زیرا با جذب آب  تورم حاصل میکند و به طور مکانیکی موجب سهولت دفع مواد میشود، اگر نیم ساعت پیش از غذا صرف شود( مقدار مصرف 5 تا 15 گرم از دانه است ) ، و نیز پژوهشهای دانشمندان نشان می‌دهد که یک قاشق مرباخوری تخم اسفرزه (پودر پوسته که به منزله ی داروی ملین است )که 3 بار در روز خورده شود و هر بار اقلا دو لیوان آب ولرم با آن نوشیده شود، اثر محسوسی در تخلیه و رفع یبوست دارد از طریق کم کردن اشتها نیز به کاهش وزن کمک میکند. استفاده از این گیاه میزان ابتلا به سرطان روده بزرگ را نیز کاهش می دهد همچنین پوسته ی دانه ی  اسفرزه به منزله ی فیبر هیدروکلویید در درمان دیابت موثر است. از موسیلاژ گیاه اسفرزه به شکل پودر در بسته های 3/5 میلی گرمی  ( به شکل گرانول نیزبا طعم های میوه ای موجود می باشد) که برای بزرگسالان و کودکان بالاتر از 12 سال ،1 تا 3 بار در روز، هر باریک قاشق مرباخوری پودر پراکنده شده در یک لیوان بزرگ آب و یا سایر نوشیدنیها وبرای کودکان 6 تا 12 سال 1 تا 3 بار در روز، هر بار یک قاشق چایخوری پودر پراکنده شده در نصف لیوان آب و یا سایر نوشیدنیها می توان استفاده کرد. برای معالجه سوزاک مزمن، اسفرزه را تر کرده، در پارچه گذاشته و بروی دهنه مجرا میگذارند تا چرک آن خارج شده و زخم التیام می یابد.ضماد مخلوط سرکه و گلاب، جهت رفع درد مفاصل و نقرس و نیز لعاب اسفرزه باروغن بنفشه و یا گلاب اگر مخلوط شود سر درد را رفع میکند.اگر20 الی 25 گرم اسفرزه را در آب  تر کرده و بعد از اینکه لعاب کشید یک قاشق سکنجبین به آن اضافه کنیم ، اسهال را درمان میکند. اسفرزه برای تداوم اسهال خونی دوای مجرب خوانده شده، بدین ترتیب که یک قاشق شربت خوری اسفرزه را با مقداری بوره  دریک ظرف انداخته وبا آب جوش مخلوط نمائید، و روز سه مرتبه صبح، چاشت و شب برای مریض می دهیم که اثر مثبتی دارد.
این گیاه به صورت انگشت (لیسیدنی) نیز مصرف می شود به این معنی که دارودر دهان بیمار می ماند و زود فرو نرود. کم کم آبش به ریه برسد ودیر به معده وارد شود که در این کندروی و دیر به مقصد رسیدن ، فوایدی است (شاید منظور جذب دارو و رسیدن به معده و تجزیه شدن اش است . چیزی شبیه به مصرف داروهای دهانی قلبی امروز) ، کلا انگشت پیچ ها را برای سرفه ناشی از حرارت بدن ، سرفه خشک ، درد سینه ، ورم ریه ، تنگی نفس ، سرفه ناشی از خلط بلغم مفید می دانند (در این موارد از گیاهان و داروهایی استفاده شده که بعدا و امروزه اثر مفیدشان در آسم و در بیماری نارسایی قلب که علایمی مانند سرفه و تنگی نفس دارد) مشخص شده است گیاهی مثل اسفرزه که حاوی بیشتر این خصوصیات می باشد.   
و در نهایت خلاصه‌ای از خواص اسپرزه به قرار زیر است :
1-نرم کننده شکم 
2- ضد زخم روده و معده 
3- ضد حرارت و عطش
4- ضد اسهال ساده و خونی 
5- ضد خونریزی سینه 

از دیدگاه حکمای طب سنتی ایران
طبیعت آن سرد و تر است، نوع سفید رنگ آن مرغوبتر و در آب ته نشین شود. دانه های لعاب زا و خوردن لعاب آن موجب تسکین حرارت و تشنگی می باشد و برای تبهای گرم، غلیان خون و ناراحتی و خشونت سینه و حلق و زبان و سردرد و زخم روده و رفع یبوست روده ها که منشاء آن علل صفراوی یا عوارض حاصله از خوردن داروهای گرم است بسیار مفید می باشد. در تمام موارد فوق لعاب آن به تنهایی و با مخلوط با روغن بادام شیرین خورده می شود. در استعمال خارجی ضماد لعاب اسفرزه مخلوط با سرکه و روغن گلسرخ برای تسکین درد مفاصل گرم، نقرس و نرم کردن ورمهای بخصوص ورمهای پشت گوش نافع است و ضماد کوبیده آن با گلاب برای تسکین سردرد و یا روغن بنفشه برای تسکین سردردهای گرم و رفع خشکی دماغ و اعصاب نافع است و همچنین برای رشد و نرم کردن مو و جلوگیری از دو تا شدن تارهای مو بسیار مفید است در مورد مو باید مالیدن ضماد چند روز پی در پی تکرار شود.اگر 12 – 10 گرم تخم اسفرزه در آب گرم خیسانده شود که لعاب آن زود خارج شود و با شکر و با سکنجبین خورده شود برای لینت مراج بسیار مفید است و نوعی ملین است. دم کرده آن برای تسکین درد سینه نافع است.
به صورت انگشت پیچ (لیسیدنی) نیز مصرف می شود به این معنی که
نکات احتیاط آمیز در مصرف اسفرزه و عوارض جانبی آن
به عنوان ملین و کاهنده کلسترول و احتمالا پیشگیری سرطان، اسفرزه فی نفسه نقشی ندارد بلکه خاصیت ورم کردن و تولید لعاب زیاد آن است که این آثار را ایجاد می کند. پس اگر اسفرزه خورده شود و به قدر کافی آب زیاد خورده نشود، روده ها ورم کرده و چون آب مدفوع کاملا جذب می شود برعکس، انتظار خروج مدفوع متعسر می شود. پس فراموش نشود که با اسفرزه باید آب زیاد خورده شود با اینکه یبوست ناراحتی عمومی ن باردار است ولی مع هذا ن باردار باید از خوردن اسفرزه نظیر سایر ملین ها پرهیز کنند و برای رفع یبوست از سایر خوراکی های غنی از فایبر و الیاف گیاهی مانند سبزیها، دانه‌های غلات، نان سبوس دار و . استفاده کنند. و همچنین برای کودکان زیر 2 سال نباید داده شود.گاهی دارای درد و گرفتگی در ناحیه شکم و در موارد نادر، حساسیت نسبت به دارو بصورت بثورات جلدی، خارش و یا آسم می باشد. باید توجه شود که در استعمال داخلی هیچگونه نباید تخم اسفرزه کوبیده شود، زیرا اگر کوبیده شود و خورده شود خطرناک است و خوردن در حدود 40 گرم تخم اسفرزه کوبیده شده موجب سرد شدن بدن و تخدیر و تنگی نفس و آشفتگی و سرانجام منجر به غش و توقف نبض و پس از مدتی احتمالامنجر به مرگ می شود. لذا در این حالت از داروهای قی آور گرم نظیر آب عسل و نمک و یا سایر داروها استفاده می شود. گیاه اسفرزه به جز در موارد حساسیت به آن معمولاً عوارض نگران کننده اى ندارد. در نارسایى قلبى، آپاندیسیت، انسداد روده نباید مصرف شود. واکنش هاى حساسیتى به دنبال مصرف اسفرزه مانند احتقان سینه، عطسه و اشک گزارش شده است.به دلیل این که استفاده همزمان از این گیاه و داروهاى دیگر ممکن است در جذب داروها ایجاد اشکال کند توصیه مى شود که دانه این گیاه با فاصله نیم تا یک ساعت بعد از دارو استفاده گردد. همراه با دانه اسفرزه باید مقدار زیادى آب (نه آب میوه و سایر مایعات) براى حفظ آب مدفوع استفاده شود. براى جلوگیرى از کاهش حساسیت هاى ناشى از پودر دانه اسفرزه، هنگام کار با آن باید از استنشاق پودر خوددارى کرد.اگر مصرف اسفرزه منجر به ایجاد اسهال بیش از ۳ تا ۴ روز شود، مراجعه به پزشک ضرورى است.در صورت مصرف در حد متعارف هیچ عارضه جانبى در دوران شیردهى و باردارى گزارش نشده است.ملین‌ها در خردسالان‌ (تا سن‌ 6سال‌) به‌جز با دستور پزشک‌ نباید مصرف‌شوند. از آنجا که‌ این‌ کودکان‌ قادربه‌توضیح‌ علائم‌ بیماری‌ خود نیستند تشخیص‌ دقیق‌ بیماری‌ برمصرف‌ این‌داروها ارجحیت‌ دارد به‌این‌ طریق‌ می‌توان‌از عواقب‌ بیماری‌ (مانند آپاندیسیت‌) یابروز عوارض‌ جانبی‌ شدیدتر، جلوگیری‌کرد.در مبتلایان به نارسائی های و احتقان قلبی و افرادیکه دیابت دارند وکودکان و خانم های باردار عوارض جانبی دارد. مصرف‌ مقادیر زیادپسیلیوم‌ باعث‌ انسداد روده‌ و مری‌ (معمولابه‌دلیل‌ مصرف‌ کم‌ مایعات‌) می‌گردد.همچنین‌ واکنشهای‌ آلرژیک‌ با مصرف‌دارو گزارش‌ شده‌ است‌. در شروع‌ درمان‌ممکن‌ است‌ موقت سنگینی‌ و نفخ‌ در بیماران‌ایجاد گردد که‌ با ادامه‌ درمان‌ برطرف‌می‌شود .
 
اثرات فارماکولوژیکی
موسیلاژ دانه ها با ایجاد لایه محافظ بر مخاط روده ها عمل تسکین دهنده در موارد التهاب را نشان می دهد .رژیم غذایی با پلی ساکاریدهای موجود در موسیلاژ موجب کاهش کلسترول و گلوکز خون می شود که این عمل به علت تشکیل سد روده ای است که باعث جذب مجدد شده و قسمتی نیز به علت غیر فعال ساختن آنزیم آمیلاز می باشد.
 1- مصرف اسفرزه در کنترل دیابت و چربی بیماران دیابتی
 افزودن اسفرزه» (پسیلیوم) به رژیم استاندارد بیماران دیابتی نوع دوم در کنترل دیابت و چربی آنها مفید است.اسفرزه (پسیلیوم) که  از آن استفاده شده، فیبرى محلول است که از پوسته اسفرزه بدست مى‌آید و عمدتا به عنوان مسهل غنى از فیبر و موسیلاژ استفاده مى‌شود. اثرات فیبرها در کاهش قند خون همچنان بحث برانگیز بوده و به طور کامل مطالعه نشده است،برای کاهش دهندگى قند خون پودر پوسته اسفرزه 5 گرم، دو بار در روز، نیم ساعت قبل از صبحانه و شام به عنوان درمان کمکى دیابت استفاده می شود که در قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، ترى گلیسرید و نسبت کلسترول ال.دی.ال. نسبت به کلسترول اچ.دی.ال. به نفع اسفرزه (پسیلیوم)  تغییراتی کارامد ایجاد می کند که برای درمان دیابت بسیار مناسب است.
 
2- یبوست و راههای متداول درمان آن
کاهش حرکات روده و در نتیجه کاهش غیر طبیعی دفعات اجابت مزاج که معمولاً با تغییر در قوام مدفوع همراه است، یبوست نامیده می‌شود.به عبارت ساده تر اجابت مزاج کمتر از سه بار در هفته که معمولاً در آن مدفوع سفت و خشک و همراه با ناراحتی هنگام دفع است  ، یبوست نامیده می شود که در برخی موارد همراه با احساس پری و سنگینی شکم  می باشد . البته تعداد اجابت مزاج در هر فرد بسته به میزان و نوع مواد غذایی مصرفی ، میزان فعالیت و . متفاوت است . یبوست می‌تواند در اثرعدم مصرف کافی مایعات و یا رژیمهای غذایی حاوی فیبر (سبزیجات و میوه‌جات)، عدم تحرک و یا بعنوان عارضه برخی بیماریها و یا مصرف داروها بروز کند که در بیشتر موارد با رفع عامل آن، به راحتی برطرف خواهد شد. درد قسمت تحتانی پشت، نفخ معده و سردرد، از علائم یبوست هستند.
 فرآورده‌های ملین (ضد یبوست)متأسفانه امروزه اغلب از داروهای ملین (ضد یبوست) جهت کاهش وزن و لاغری استفاده می‌شود در حالیکه مصرف ملین‌ها به این منظور بسیار خطرناک بوده و می‌تواند به مشکلات جدی نظیر کمبود ویتامینها و مواد معدنی ضروری بدن منجر شود و از سوی دیگر نوعی وابستگی ایجاد کند بطوریکه بدون مصرف فرآورده ملین، عملکرد دفعی روده مختل خواهد شد.بنابراین، فرآورده‌های ملین را باید تنها برای درمان کوتاه مدت (کمتر از یک هفته) بکار برد و بلافاصله پس از بازگشت حرکات روده، به حالت طبیعی مصرف آنرا قطع نمود.غالباً یبوست خودبخود بهبود می‌یابد اما در صورتیکه جنبه آزادهنده‌ای به خود بگیرد، می‌توان از یک ملین مناسب برای رفع علائم آن بهره گرفت. ملین‌های متنوعی وجود دارند که در سرعت شروع اثر، محل اثر (راست روده- روده بزرگ و روده کوچک)، اشکال دارویی، فواصل مصرف، طعم، عوارض جانبی و بهاء متفاوتند. بنابراین، برحسب نوع مشکل خود می‌توانید مناسب‌ترین آنها را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که کلیه فرآورده‌های ملین در مقادیر بالاتر، بصورت مسهل عمل می‌کنند.) یکی از این ملین ها از گیاه اسفرزه می باشد که در زیر به صورت مختصر توضیح داده ایم:
 
ترکیبات:موسیلاژ گیاه اسفرزه (  Plantago  psyllium  )                                                    
اشکال داروئی:پودر در بسته های 3/5 میلی گرمی  ( به شکل گرانول نیزبا طعم های میوه ای موجود می باشد)
مقدار مصرف:بزرگسالان و کودکان بالاتر از 12 سال- 1 تا 3 بار در روز، هر باریک قاشق مرباخوری پودر پراکنده شده در یک لیوان بزرگ آب و یا سایر نوشیدنیها.کودکان 6 تا 12 سال - 1 تا 3 بار در روز، هر بار یک قاشق چایخوری پودر پراکنده شده در نصف لیوان آب و یا سایر نوشیدنیها.                                                          
عوارض جانبی:درد و گرفتگی در ناحیه شکم و در موارد نادر، حساسیت نسبت به دارو بصورت بثورات جلدی، خارش و یا آسم.
 
3-اسفرزه و اثر آن بر کاهش وزن
اسفرزه، در رده بندی گیاهان شناخته شده با دانه های سرشار از فیبر و خاصیت لعاب دار قرار دارد.دانه های اسفرزه با تماس با آب به ماده ای ژل مانند تبدیل می شود که به سرعت حجم آن افزایش می یابد. این ماده توسط روده ها جذب نمی شود و به عملکرد صحیح روده ها کمک می کند.
 
 
کاربرد این گیاه در صنعت
در صنعت و داروسازى کاربردهاى گسترده اى دارد. در داروسازى جهت سوسپانسیون ها و به عنوان چسب در ساخت گرانول ها و قرص هاى مکیدنى و ساخت مسهل ها به کار مى رود. صنعت نفت هم از مصرف کنندگان بزرگ موسیلاژها به شمار مى رود. چون از آنها به عنوان روان کننده خاک و آب اطراف تیغه هاى حفارى استفاده مى شود. موسیلاژها در ترکیبات غذایى نیز کاربرد داشته و به عنوان تغلیظ کننده و تثبیت کننده دسرها» به کار برده مى شوند.همچنین در تهیه فرآورده هاى آرایشى جهت مجعد کردن موها و محلول هاى پوستى، در صنایع رنگ آمیزى پارچه، کاغذسازى، تهیه واکس و صنایع نظامى نیز استفاده شده است.
لعاب اسفرزه یک فیبر رژیمی طبیعی است که می تواند برای کاهش ارزش کالریک انشین نشسته در غلات و محصولات پف کرده شود.این ترکیب ممکن است که سبب بهبود بافت خمیر در برش ، خشک کردن و پف کردن هتر در تولید غلات و محصولات پف کرده شود که با استفاده از پوسته اسفرزه جذب آب خمیر زیاد شده و قوت آرد افزایش می یابد اما در نان سنگک مقادیر بالای پوسته اسفرزه بالاتر از 5/7 درصد اثر نامطلوبی در ساختار و بافت نان دارد.
همچنین ترکیبات حاصله از پوسته اسفرزه ممکن است در جلوگیری از تشکیل کریستال یخ مورد استفاده قرار گرفته و جانشین مونو و دی گلسیرید ها در رمول بستنی و شربت می شوند.
 
تداخل‌های‌ دارویی‌
- پسیلیوم‌ باعث‌کاهش‌ جذب‌ برخی‌ از مواد معدنی‌(نظیر کلسیم‌، منیزیم‌، مس‌ و روی‌)ویتامین‌ B12، گلیکوزیدهای‌ قلبی‌ ومشتقات‌ کومارینی‌ می‌گردد.
- مصرف‌همزمان‌ پسیلیوم‌ با نمکهای‌ لیتیم‌موجب‌ کاهش‌ غلظت‌ پلاسمایی‌ لیتیم‌ ووقفه‌ جذب‌ آنها از مجرای‌ گوارشی‌می‌شود.
- پسیلیوم‌ ممکن‌ است‌ موجب‌کاهش‌ سرعت‌ و میزان‌ جذب‌ کاربامازپین‌ شود.
نکات‌ قابل‌ توصیه‌
- مصرف‌ طولانی‌ مدت‌ این‌ داروها که‌به‌صورت‌ عادت‌ درآمده‌ باشد ممکن‌ است‌باعث‌ وابسته‌ شدن‌ کار روده‌ها به‌این‌داروها شود.
- داروهای‌ ملین‌ را نباید بیشتر از یک ‌هفته‌ (مگر با دستور پزشک‌) یا در مواردغیر ضروری‌ (مانند اجابت‌ مزاج‌ طی‌ یک‌ یادو روز) مصرف‌ نمود.
 - از مصرف‌ داروهای‌ ملین‌ تا دو ساعت‌بعد از مصرف‌ سایر داروها خودداری‌شود.
- داروهای‌ حجیم‌کننده‌ مدفوع‌ حاوی‌مقادیر قابل‌ توجهی‌ قند و یا سدیم‌ هستند،این‌ موضوع‌ در مورد بیماران‌ مبتلا به‌دیابت‌ و افرادی‌ که‌ محدودیت‌ مصرف‌سدیم‌ دارند اهمیت‌ دارد.


گیاه مرزه

 
نعناع Labiatae
:تیره
Satureia hortensis L.
:نام لاتین
Summer Savory – Garden Savory
:نام انگلیسی
مرزه
:نام فارسی
صعترالبر- نزغ
:نام عربی
شرح گیاه
گیاهی است علفی یکساله و دارای ساقه منشعب به طول 10 تا 30 سانتی متر که به سهولت بر اثر دارا بودن ظاهری به رنگ سبز خاک آلود یا مایل به خاکستری از گونه های مجاور تشخیص داده می شود رنگ ساقه آن تیره تر از برگ است بعلاوه در محل گره ها انشعاباتی حاصل می کند که آنها نیز به نوبه خود منشعب می گردند بطوریکه گیاه به صورت بوته پرپشتی جلوه می نماید. برگهای آن باریک دراز، نوک تیز، نرم و پوشیده از تارهای کوتاه است که به همین سبب به رنگ سبز مات یا مایل به خاکستری جلوه می‌کند. برگهای آن منحصراً یک رگبرگ دارد و در سطح آنها نیز نقاط ریزو فراوانی که عبارت از غده های اسانس داراست ،دیده می شود. طول برگ 1 تا 3 سانتی متر و پهنای آن 2 تا 4 میلی متر، گلهای کوچک و دو جنسی و سفید رنگ مرزه که در تابستان ظاهر می شود وضع مجتمع در طول انشعابات ساقه دارد. میوه کوچک، کروی شکل و از نوع کپسول است.
 
نیاز اکولوژیکی
نوع خودروی آن بیشتر در زمینهای خشک آهکی و در محلهای گرم آفتابگیر و نواحی سنگلاخی و مزارع شنی می روید. اصولاً مرزه در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد. بذور در دمای 12 تا 15 درجه سانتی گراد جوانه می زند ولی درجه حرارت مطلوب برای جوانه زنی آنها بین 20 تا 22 درجه سانتی گراد می باشد. گیاهان جوان به درجه حرارت پائین حساس هستند و بطوریکه در 1- تا 2- درجه سانتی گراد دچار سرما زدگی شده و خشک می شوند. رشد مرزه در دمای 10 درجه سانتی گراد متوقف می شود. PH خاک برای کشت مرزه بین 6/5 تا 2/8 مناسب است.
آماده سازی خاک
پس از برداشت محصول قبل در اولین فرصت کود حیوانی کاملاً پوسیده در صورت نیاز به زمین اضافه می گردد. سپس شخم متوسطی (به عمق 25 تا 28 سانتی متر) زده می شود پس از اینکه کلوخه ها به وسیله دیسک خرد شدند زمین را تسطیح می کنند. پس از تسطیح کودهای شیمیایی مورد نیاز گیاهان به خاک اضافه می شوند.در فصل پائیز هنگام آماده سازی خاک افزودن 50 تا 60 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 60 تا 80 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس ضروری است. همچنین افزودن 50 تا 80 کیلوگرم در هکتار ازت در فصل بهار هنگام آماده سازی زمین برای کاشت گیاه در افزایش عملکرد نتایج مطلوبی دارد.اواخر زمستان بستر خاک را برای کاشت بذر آماده می نمایند.
تاریخ و فواصل کاشت
مرزه را مانند سایر گیاهان یکساله می توان با اکثر گیاهان به تناوب کشت کرد بطورکلی 2 تا 3 سال پس از برداشت مرزه باید آنرا در همان زمین کشت کرد. دمای مطلوب برای جوانه زنی بذر مرزه 20 تا 22 درجه سانتی گراد است و از آنجائیکه مرزه به سرما نیز حساس است مناسبترین زمان برای کاشت این گیاه فصل بهار (اواخر فروردین – اردیبهشت) است.
کاشت
کاشت ردیفی در زمین اصلی در فصل بهار شروع می شود. فاصله ردیفها در کشت مرزه متفاوت است و بستگی به روش کشت دارد. در سطوح کوچک که عمل کشت به وسیله دست انجام می گیرد فاصله ردیفهای کاشت از یکدیگر بین 25 تا 30 سانتی متر مناسب می باشد. چنانچه این عمل با ماشین بذر کار انجام گیرد فواصل 45 تا 50 سانتی متر برای ردیف ها مناسب تر است. تعداد بذر در هر متر طول ردیف 120 تا 140 عدد مناسب است. عمق بذر مرزه در خاکهای مختلف متفاوت و بین 5/0 تا 5/1 سانتیمتر می باشد. کاشت بذر در اعماق بیشتر مناسب نیست و سبب عدم سبز شدن آنها می شود. برای هر هکتار زمین به 4 تا 8 کیلوگرم بذر نیاز است. توصیه می شود پس از کشت غلتک مناسبی زده می شود زیرا این عمل لایه سطحی خاک را متراکم می کند و تاثیر خوبی دریکسانی جوانه زنی بذر دارد. پس از کشت زمین را باید آبیاری نمود.
داشت
در صورت متراکم بودن گیاهان در طول ردیف ها آنها را تنک می کنند مرحله 4 تا6 برگی زمان مناسبی برای این کار است. در طول رویش مرزه، مبارزه با علف های هرز ضرورت دارد. قبل از کاشت استفاده از علف کش آرزین (Aresin) به مقدار 3 تا 4 کیلوگرم در هکتار و کار مکس (Karmex) به مقدار 2 تا 3 کیلوگرم در هکتار تاثیر خوبی در از بین بردن علف های هرز دارد.پس از کاشت بذر و قبل از رویش می توان از محلول یک درصد گراماکسون (Gramaxon) برای مبارزه با علف های هرز استفاده نمود. وقتی که طول گیاه به 10 تا 20 سانتی متر رسید می توان از علف کش آرزین به مقدار 1 تا 2 کیلوگرم در هکتار به صورت محلول پاشی استفاده کرد. برای گسترش سطح برگها و افزایش عملکرد استفاده از محلول غذایی 4/0 درصد و اکسال (Waxal) یا محلول غذایی مشابه مفید است.انجام کولتیواتور بین ردیف ها بخصوص پس از اولین برداشت نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد. مرزه کم و بیش به آفات و بیماریها مقاوم است.
برداشت
گیاهان در مرحله گل دهی حاوی حداکثر مقدار اسانس می باشند از اینرو برداشت پیکر رویشی آنها از این مرحله آغاز می شود. در صورت مراقبت مناسب از نظر آبیاری رسیدگی به خاک و عناصر موجود در آن جهت رویش مناسب گیاه، می توان در طول سال 2 یا حتی 3 بار محصول برداشت نمود. اولین برداشت همواره در آغاز گل دهی انجام می گیرد. دومین برداشت معمولاً اواخر شهریور – اوایل مهر مناسب می باشد.برداشت محصول توسط ماشین یا داس صورت می گیرد و کلیه اندام های هوایی گیاهان برداشت می شوند. پس از جمع آوری محصول را خشک می کنند. دمای مناسب برای خشک شدن اندام های رویشی مرزه 40 درجه سانتی گراد است. مقدار عملکرد وزن خشک پیکر رویشی بین 4/1 تا 8/1 تن در هکتار است. اگر هدف از کشت مرزه جمع آوری آنها باشد تنها یکبار آن‌هم در هنگامیکه میوهها می رسند،اقدام به برداشت می شود. معمولاً 140 تا 160 روز پس از سبز شدن بذر میوه ها می رسند. زمان مناسب برای جمع آوری بذر دراوایل شهریور ماه است. رنگ بذر از اوایل شهریور بتدریج قهوه ای می شود. تاخیر در برداشت بذر مناسب نیست زیرا بذور کاملاً رسیده با کوچکترین ضربه ای به اطراف پراکنده می شوند مقدار محصول بذر بین 150 تا 300 کیلوگرم در هکتار است.
 
خواص مرزه
مرزه (Summer savoury) که از گیاهان خانواده نعناع به شمار می ‌رود، در فاصله ماه‌های تیر تا شهریور در ایران به گل می‌ نشیند.
مرزه گیاه چند ساله ای است که بومی مدیترانه شرقی و جنوب غربی آت.
قسمت های هوایی به انضمام برگ ها که در بعضی مواقع، فقط قسمت های فوقانی گل دار جمع آوری می گردد، به صورت خوشه ای دسته شده و یا بر روی قاب های چوبی پهن کرده و در سایه و با حرارت مصنوعی کمتر از 40 درجه سانتی گراد خشک می شوند.
برگ‎های آن نرم و متقابل و تقریبا بدون دمبرگ و باریک و نوک تیز و پوشیده از کرک و دارای تارهای غده‎ای فراوان اسانس‎ دار است.
فرآوری
اسانس مرزه از تقطیر با بخار آب از برگ ها و سرشاخه های برگدار حاصل می شود. این اسانس مایعی بی رنگ و یا مایل به زرد و دارای عطر و بوی تند و زننده ای و با مزه ای که طعم فلفل را به یاد می آورد، می باشد.
این گیاه دارای 0/8 تا  1/5درصد اسانس به همراه تانن، رزین و موسیلاژ می باشد. اسانس مرزه درصنایع غذایی کاربرد دارد.
کاربرد مرزه
اسانس گیاه مرزه دارای طبیعت گرم و اثرات تقویت کننده معده، تسهیل کننده عمل هضم، ضد نفخ و مُدر ( ادرار آور ) است.
برای معالجه اسهال بسیار مناسب است و یک ضدعفونی کننده قوی می باشد.
این گیاه را به عنوان چاشنی و ادویه به همراه لوبیا، سالاد فصل، خیار، ماهی، گوشت، کالباس و سوسیس مصرف می کنند.
دارویی به نام تیمیان Thymian در داروخانه های کشور وجود دارد که از گیاه مرزه، آویشن، رازیانه و اکالیپتوس تهیه می شود و دارای اثرات ضد سرفه و خلط آور می باشد.
این گیاه در ایران جزو سبزی‎های خوراکی است و به صورت خام و پخته در غذاها مصرف می‎شود.
دارای خاصیت بادشکن و همچنین دافع کرم می باشد.
به صورت دم کردنی در رفع گرفتگی معده و روده موثر می باشد.
کشف ترکیبات ضد درد در گیاه مرزه
نشریه "پزشکی مستند مکمل و جایگزین" در جدید ترین شماره ماه مارس خود نتایج تحقیقات یک گروه چهار نفری از پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران را به چاپ رسانده که نشان می‌ دهد چهار ترکیب شیمیایی ضد درد در گیاه مرزه وجود دارد.
گیاهی که در این تحقیق استفاده شده با نام علمی(Satureja hortensis ) "ساتوریا خوزستانیکا" شناخته می ‌شود که محل رویش طبیعی آن در استان‌های خوزستان و لرستان است و در گویش محلی به نام "مرزه خوزستانی" شناخته می‌ شود.
رویش مرزه خوزستانی نه تنها در این استان، بلکه در سایر استان‌های جنوبی تا میانه ایران نیز وجود دارد.
آن چه در تحقیق جدید به آن اشاره شده وجود ترکیبات شیمیایی با خواص ضد التهابی و ضد درد در نمونه‌هایی از گیاه است که نه به شکل وحشی، بلکه به صورت دستی کاشته شده‌اند.
پیش از این به خواص 2 ترکیب از 4 ?ترکیب شیمیایی موجود در قسمت برگ و ساقه مرزه اشاره شده بود. این دو ترکیب عبارتند از: بتا سیتروزول و اسید اورسولیک. به عنوان مثال ترکیب بتا سیتروزول که در بادام زمینی نیز وجود دارد، منجر به توقف رشد غده پروستات در حیوانات آزمایشگاهی می ‌شود.
همچنین گزارش‌های متعددی مبنی بر اثر ضد التهابی اسید اورسولیک برای درمان سوختگی‌ ها و نیز اثر بازدارندگی آن بر رشد تومورها منتشر شده است.
خواص ضد التهابی اسید اورسولیک منجر به استفاده وسیع از این ترکیب در صنایع آرایشی شده است.
تا کنون گزارش‌های مختلفی درباره وجود انواعی از روغن‌های ضروری در این گیاه به چاپ رسیده است.
علاوه بر این، سه گزارش علمی مختلف در ایران در فاصله سال‌های 2003 تا 2005 میلادی، به خواص ضد التهابی و ضد می این گیاه اشاره کرده‌ اند.
در بین مصارف بومی از گیاه مرزه در ایران می توان به استفاده از آن برای تسکین دندان درد اشاره کرد.
تاثیر مرزه در درمان دردهای عصبی
مصرف مرزه در درمان دردهای عصبی و نرمی استخوان تاثیر دارد.
به گزارش ایسنا،‌ اگر روزانه 100 گرم مرزه در 500 گرم آب جوشانده شود و تا 5 روز مصرف گردد، علاوه بر این که باعث تقویت معده می‌ شود، در رفع زخم روده نیز موثر است.
همچنین حمام ( بُخور ) جوشانده برگ های گیاه مرزه در رفع دردهای روماتیسمی ، عصبی و نرمی استخوان نیز موثر است.
اثرات ضد انعقادی خون گیاه مرزه
محققان تاثیر گیاه مرزه را بر افزایش فعالیت فاکتورهای انعقادی خون در حیوانات آزمایشگاهی نشان دادند.
تحقیقات این پژوهشگران نشان می دهد که مصرف سه بار در روز گیاه مرزه و هر بار به میزان 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، موجب افزایش پروترومبین (PT) و پارشیال پروترومبین (APTT) فعال شده می گردد که هر دو از فاکتورهای انعقادی خون می باشند.
 
کاهش چربی خون
یک طرح تحقیقاتی که در آزمایشگاه مرکز تحقیقات گیاهان دارویی لرستان به مدت یک سال انجام شد، نشان داده است که گیاه "مرزه" با نام علمی "ساتوریا خوزستانیکا"  اگر درست مصرف شود، مانند داروهای شیمیایی میزان چربی خون را در بدن انسان کاهش می دهد.
لازم است پژوهشگران گیاه را پس از تبدیل به پودر، به شکل کپسول خوراکی درآورند تا برای کنترل چربی خون افراد بیمار از آن استفاده کنند.
گیاه مرزه ، وزن را کاهش می دهد
به گزارش شبکه خبر، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی لرستان با بررسی گروهی از افراد چاق دریافتند، افرادی که از رژیم غذایی کم کالری همراه با مکمل گیاهی حاوی مرزه استفاده می کنند، در کاهش وزن خود موفق تر از افرادی هستند که فقط رژیم غذایی کم کالری مصرف می کنند. پژوهشگران با توجه به نتایج این بررسی که در مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز منتشر شد، برای کاهش وزن، رژیم غذایی کم کالری همراه با مکمل گیاه مرزه را توصیه می کنند.
 


همه چیز درباره کشت گل مریم گلی

مریم گلی گیاهی است علفی، چند ساله با ساقه چهار گوش کرک دار، بلندی گیاه حدود ۵۰ سانتی متر می باشد. برگهای آن متقابل پوشیده از کرک به رنگ سبز مایل به سفید. برگهای پائین ساقه دراز بیضی، به طول ۵-۴ سانتی متر و نوک تیز، کناره برگها دارای دندانه های منظم با دمبرگ ولی برگهای واقع در قسمت بالای ساقه بدون دمبرگ و کوچک است. گلهای این گیاه به رنگ آبی مایل به بنفش معمولاً در تابستان سال دوم (فاصله خرداد و تیر) ظاهر می شود، که به صورت دسته های ۳ تا ۴ تایی در طول قسمتهای انتهایی ساقه پدید می آید. هر گل آن دارای کاسه ای مرکب از ۲ لوب (لوب فوقانی دارای ۳ دندانه) و جامی لوله ای شکل و دارای دو لوب کاملاً مشخص و یک حلقه از تار در ناحیه قاعده آن است. درون جام گل آن منحصراً دو پرچم با میله کوتاه و منتهی به بساک زایا جای دارد.میوه اش چهار فندقه ای، محصور در کاسه گل است.نیاز اکولوژیکی

مریم گلی گیاهی است مدیترانه ای که در طول رویش به گرما و هوای خشک نیاز دارد (مقاومت این گیاه به گرما زیاد است) این گیاه ۵ تا ۷ سال عمر می کند. بذور تا ۳ الی ۴ سال از قوه رویشی مناسبی برخوردارند و در درجه حرارت ۱۲ تا ۱۵ درجه سانتی گراد شروع به رویش می‌کنند. رشد گیاه در سال اول کند است و گل دهی تا اوایل تابستان (تیر – مرداد) همچنان ادامه می یابد. تشکیل میوه از اواخر مرداد شروع می شود. بذر پس از رسیدن از گیاه جدا و به اطراف پراکنده می شود. گیاهان جوانی که از بذر رویش یافته اند نیاز زیادی به آب دارند. این گیاه در فصل زمستان در دمای پائین تر از (۱۵-) درجه سانتی گراد دچار سرمازدگی و طی ۵ تا ۶ روز خشک می شود. مریم گلی برای رویش به خاک خاصی نیاز ندارد. و تقریباً در هر نوع خاکی به خوبی رشد می کند. هوای گرم و خاکهای با بافت متوسط (خاکهای شنی – رسی) که حاوی مقادیر مناسبی ترکیبات کلسیم باشند برای کشت گیاه مناسب است خاکهای شنی بسیار نرم (ماسه بادی) و فقیر از مواد غذایی و زمینهای گود، مناطق سرد و رطوبت فراوان از عوامل محدود کننده رشد گیاه است. برگرداندن خاک بین ردیف ها به منظور تهویه نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد.PH خاک برای کشت مریم گلی بین ۹/۴ تا ۲/۸ مناسب است مریم گلی را می توان با هر گیاهی به تناوب کشت کرد.

آماده سازی خاک

اوایل پائیز با اضافه کردن ۲۰ تا ۳۰ تن در هکتار کودهای حیوانی کاملاً پوسیده به خاک، زمین را شخم عمیقی می زنند سپس در صورت وم ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و ۴۰ تا ۶۰ کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به خاک اضافه می کند. در اوایل بهار قبل از کشت نیز ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار ازت به زمین می افزایند. اواخر زمستان یا حداکثر اوایل بهار سله ها و کلوخه ها را خرد می کنند. بستر را پس از تسطیح برای کشت آماده می نمایند.تاریخ و فواصل کاشت

زمان مناسب برای کشت مستقیم بذر در زمین اصلی اواخر پائیز است. زمان مناسب برای کشت بذر در خزانه هوای آزاد، بهار (بین ماههای فروردین و اردیبهشت) می باشد.بهترین زمان برای تکثیر رویشی مریم گلی فصل پائیز میباشد 

.

کاشت

مریم گلی را می توان توسط بذر یا از طریق رویشی تکثیر نمود.کشت توسط بذر به دو روش مستقیم و غیر مستقیم انجام می گیرد. کشت مستقیم : بذور را در زمان مناسب در ردیفهایی به فاصله ۶۰ تا ۷۰ سانتی متر کشت می نمایند. عمق بذر در هنگام کشت باید ۳ تا ۴ سانتی متر باشد. مقدار بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرم است. کشت غیر مستقیم : در این روش بذور را در خزانه هوای آزاد که بستر آن برای کشت مریم گلی آماده شده است، کشت می نمایند. برای هر هکتار زمین به ۲۵۰ تا ۳۰۰ متر مربع خزانه و ۵/۱ تا ۲ کیلوگرم بذر نیاز می باشد. بذور در خزانه هوای آزاد و در ردیفهایی به فاصله ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر کشت می شوند. با آبیاری منظم سطح خزانه و وجین علف های هرز محیط آن، نشاء ها را در فصل پائیز که ارتفاع آنها به ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر می رسد به زمین اصلی منتقل می کنند عمل انتقال در ساخت های کوچک با دست و در مقیاس وسیع کشت به وسیله ماشین نشاء کار انجام می گیرد. نشاء ها در زمین اصلی در ردیفهایی به فاصله ۷۰ سانتی متر کشت می شوند. فاصله دو بوته در ردیف ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر مناسب می باشد. تکثیر رویشی تکثیر رویشی از طریق تقسیم بوته صورت می گیرد. در این روش بوته هایی را که ۳ تا ۴ سال از عمر آنها می گذرد از زمین خارج می کنند. هر یک از بوته ها را به ۳ تا ۴ قطعه تقسیم و سپس آنها را در زمین اصلی کشت می نمایند.

داشت

بهار سال دوم (اوایل اردیبهشت) برای تسریع در رویش و افزایش عملکرد ، ساقه گیاهان از فاصله ۸ تا ۱۰ سانتی متری سطح زمین بریده می شوند. پس از آن گیاه بسرعت رشد می کند و شاخه های جدید با برگهای انبوه که سرشار از اسانس می باشد، بوجود می آیند.در طول رویش گیاه وجین علف های هرز ضروری است در مقیاس وسیع کشت علاوه بر برداشت مکانیکی علفهای هرز، مبارزه شیمیایی نیز ضرورت دارد

برداشت

چنانچه تکثیر توسط بذور انجام گیرد و بذر به صورت مستقیم در فصل پائیز کاشته شده باشند یا نشاء ها در فصل پائیز به زمین اصلی منتقل شده باشند می توان یکسال بعد محصول را برداشت نمود.در سال می توان تا ۳ بار محصول برداشت نمود. اولین برداشت قبل از گل دهی و اوایل خرداد انجام می گیرد.پیکر رویشی گیاه را در سطوح کم کشت به وسیله داس و در مقیاس وسیع کشت با ماشین و از حد فاصل بین قسمت چوبی شده و قسمت سبز ساقه برداشت می کنند. دومین و سومین برداشت به ترتیب در تابستان (اوایل مرداد) و پائیز (مهر) انجام می گیرد. هنگام سومین برداشت باید توجه داشت گیاهان از نواحی تحتانی و نزدیک به سطح زمین برداشت شوند و در غیر اینصورت گیاهان در زمستان دچار سرمازدگی شده و خشک می شوند اندام های جمع آوری شده را می توان در سایه خشک کرد یا از خشک کن الکتریکی در دمای ۴۰ درجه سانتی گراد استفاده نمود. در سالهای دوم و سوم عملکرد برگ تازه (در هر سه مرحله) ۵/۲ تا ۳ تن در هکتار و عملکرد پیکر رویشی تازه به ۵ تا ۸ تن در هکتار می باشد. نسبت اندام تازه به خشک ۵ به ۱ می باشد. گیاه در مرحله گل دهی حاوی بیشترین مقدار اسانس است و ساعت ۱۲ ظهر پیکر رویشی حداکثر مقدار اسانس را دارد. لذا ظهر زمان مناسبی برای برداشت محصول مریم گلی است مقدار اسانس حاصل از پیکر رویشی گیاه ۸ تا ۱۰ کیلوگرم در هکتار است.

مریم گلی گیاهی چند ساله از جنس Salvia و خانواده Lamiaceae (نعنائیان) بومی برزیل است. این گیاه در حال رشد در زمانهای گرم و با رطوبت بالای سال به ۲ تا ۳ متر (۶٫۶ تا ۹٫۸ فوت) ارتفاع میرسد. این گیاه از گیاهان زینتی محبوب در سراسر جهان است.: از این گیاه برای کاشت در حاشیه‌ها و کنار راهروها به منظور زیبا سازی و ایجاد فضای سبز استفاده می‌شود.در این گیاه برگ‌ها نسبتاً عریض و نوک تیز بوده و گل‌های قرمز آن در انتهای دمگل به‌صورت خوشه‌ای قرار دارد.مریم گلی از اواسط بهار گلدهی را آغاز می‌کند و در گونه‌های هیبرید آن گل‌ها به رنگ صورتی، زرد و شیری نیز دیده می‌شوند. این گیاه در گلخانه به‌صورت دائمی رشد می‌کند.بهترین زمان کاشت این گیاه اواسط دی تا اواسط فروردین است.مریم گلی نیاز به خاک با زهکشی خوب حاوی خاک معمولی باغچه با کمپوست یا خزه تورب دارددمای مناسب برای کاشت:۲۲ درجه سانتیگراد در مدت ۷ تا ۱۴ روز و دمای مناسب برای رشد گیاه ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتیگراد استنیاز نوری این گیاه در زمستان و مکان های سردسیر، آفتاب کامل و در تابستان و مکان های گرمسیری، نیم سایه میباشدمریم گلی به‌عنوان داروی گیاهی استفاده می‌شود، چون برگ‌های آن شدیداً آنتی‌اکسیدان بوده و می‌تواند علائم و مشکلات پیری را کاهش دهد. از عصارهٔ مریم گلی در درمان آایمر استفاده می‌شود. از برگ‌های مریم گلی می‌توان محلول دهان‌شویه‌ای تهیه کرد که در درمان بیماری‌های دهان و گلو مفید است. هم‌چنین از این برگ‌ها در درمان مشکلات قاعدگی بانوان استفاده می‌گردد. به‌طور سنتی گیاه مریم‌ گلی را مرتبط با افزایش عمر و مفید در تقویت حافظه سالمندان می‌دانند.از ریشهٔ مریم گلی به‌عنوان تقویت‌ کنندهٔ عمومی بدن استفاده می‌شود. هم‌چنین در منظم نمودن گردش خون و تسکین دردهای قاعدگی و بیماری‌های قلبی مثل آنژین صدری مفید است.مریم گلی اثرات مفیدی بر بدن دارد از جمله افزایش‌دهنده صفراوی، آرامبخش، کم‌ کنندهٔ بزاق، محرک رحم، کم‌ کنندهٔ قند خون، تقویت‌ کنندهٔ گردش خون.تمام اجزاء مریم گلی به خصوص گل آذین آن دارای ترکیبات معطر و اسانس است و در صنعت به عنوان مواد معطر، چاشنی، اسانس ها و تهیه مواد آرایشی و دارویی به کار برده میشود.تکثیر سلویا اسپلندس از طریق کاشت بذر و تهیه قلمه امکان‌پذیر است.توجه: از مصرف مریم گلی در دوران بارداری خوددرای نمائید.کسانی که بیماری صرع دارند نیز مریم گلی استفاده نکنند چون حاوی ماده‌ای است که باعث تشنج می‌شود.

گیاه مریم گلی (Sage یا Salvia)مریم گلی (به انگلیسی Salvia یا Sage) را که جز گیاهان تزیینی در گل کاری ها می بینیم، بیشتر به صورت وحشی در کوهستان ها و صحراها می روید. یک نوع از مریم گلی که مورد پسند گلکاران و باغبانان است مریم گلی درخشنده می باشد. مریم گلی گیاهی چندساله است که معطر و کمی تلخ است. کاشت مریم گلی آسان است، تنها با رعایت کردن ۳ مورد می توان به راحتی مریم گلی را پرورش داد: ۱ – مقدار نور زیاد ۲ – خاک با زهکشی خوب ۳ – گردش خوب هوا. گل های مریم گلی ظاهری زیبا به باغ می دهند و رنگ گل های آن بنفش، صورتی، آبی و سفید می باشند. وقتی مریم گلی برداشت می شود، می توان آن را خشک کرد و از آن به عنوان چاشنی در پخت مرغ استفاده کرد. علاوه بر پخت و پز، از مریم گلی برای ساخت عطر و صابون هم استفاده می شود.

مراحل کاشت مریم گلی (Salvia یا Sage)۱ – بذر مریم گلی یا گیاه آن را تهیه کنید. اگر می خواهید از بذر مریم گلی استفاده کنید، در اواخر بهار آن ها را در گلدان یا زمین بکارید. بذرهای مریم گلی را در عمق ۴ سانتی متر بکارید. فاصله بذرها از هم باید ۵۰ سانتی متر باشد.اگر بخواهید از گیاه مریم گلی برای کاشت استفاده کنید، یک قلمه از آن جدا کرده و برای کاشت گیاه جدید از آن استفاده کنید.

۲ – خاک را آماده کنید. مریم گلی در خاک رسی غنی که زهکشی خوبی داشته باشد به خوبی رشد می کند. PH خاک باید ۶ تا ۶/۵ باشد.اگر از خاک رسی استفاده می کنید، سعی کنید آن را با مقداری شن و ماسه و مواد آلی مخلوط کنید زیرا باعث سبک شدن خاک می شود و زهکشی آن را بهبود می بخشد.

۳ – زمانی که گیاه مریم گلی کوچک است، باید خاک را مرطوب نگه دارید، ولی زمانی که گیاه مریم گلی به بلوغ رسید فقط زمانی که خاک اطراف گل خشک شد به آن آب دهید. مریم گلی گیاهی مقاوم است و تا حد زیادی خشکی را تحمل می کند.

۴ – در حالت ایده آل مریم گلی باید در نور کامل باشد، ولی در مناطق گرمتر در سایه هم زنده می ماند. اگر گیاه مریم گلی بیش از حد در سایه بماند، به صورت پایه دار رشد می کند و افتاده می شود، بنابراین اگر مریم گلی در جایی نگه داری شود که نور خورشید زیاد به آن نرسد می توان از چراغ های فلورسنتی استفاده کرد.چراغ های فلورسنتی باید در فاصله ۵ تا ۱۰ سانتی متری از گیاه قرار بگیرند.اگر از چراغ های فلورسنتی فشار بالا یا چراغ های فشار بالای دیگر مثل متال هالید و سدیم فشار بالا استفاده شود، باید در ۱ متری گیاه قرار گیرند.

مریم گلی گیاهی است چند ساله که منشا آن نواحی شمالی مدیترانه گزارش شده است . ریشه مریم گلی کم و بیش ضخیم است و به طور مستقیم در خاک فرو می رود . ریشه انشعابهای فراوانی دارد. در این گیاه ساقه مستقیم و ارتفاع آن بین ۸۰-۵۰ سانتی متر است . ساقه های جوان به رنگ سبز تیره و پوشیده از کرکهای انبوه و خاکستری رنگ می باشند . برگها بلند و نیزه ای شکل و برگهای پایینی دمبرگ بلند و برگهای قسمت فوقانی دمبرگ کوتاه دارند .سطح فوقانی و تحتانی برگها پوشیده از کرکها ی ظریفی   می باشد .گلها به رنگ متمایل به بنفش ، آبی ، صورتی یا گاهی سفید و به صورت مجتمع در قسمت فوقانی ساقه ها ، روی چرخه های مخصوصی مشاهده می شوند .روی هر چرخه ۸-۵ گل وجود دارد . گونه ماژور این گیاه به .

مریم گلی ۷-۵ سال عمر میکند . رشد گیاه درسال اول کند است و گلدهی تا اوایل تابستان ( تیر – مرداد ) همچنان ادامه می یابد .

* نیازهای اکولوژیک مریم گلی :

این گیاه در طول رویش به هوای گرم و خشک نیاز دارد ( مقاومت گیاه مریم گلی به گرما زیاد است .) گیاه مریم گلی در فصل زمستان در دمای پایین تر از ۱۵- درجه سانتی گراد دچار سرمازدگی و طی ۶-۵ روز خشک می شوند . گیاه مریم گلی برای رویش به خاک خاصی نیاز ندارد و تقریبا در هر نوع خاکی به خوبی رشد می کند . هوای گرم وخاکهای با بافت متوسط ( خاک شنی – رسی ) که حاوی ترکیبات کلسیم باشند برای کشت این گیاه مناسب و خاکهای شنی بسیار نرم ( ماسه بادی) و فقیر از مواد غذایی ، زمین های گود و مناطق سرد با رطوبت فراوان از عوامل محدود کننده رشد این گیاه است .

.

*تاریخ و فواصل کاشت مریم گلی :

به دلیل اینکه کشت به صورت دیم مد نظر می باشد بنابر این توصیه می گردد که بذور ابتدا در خزانه کشت شده و سپس به زمین اصلی منتقل گردد .زمان مناسب برای کشت در خزانه هوای آزاد ، بهار ( بین ماههای فروردین و اردیبهشت ) می باشد .بذور در خزانه هوای آزاد روی ردیف با فاصله بین ردیف ۲۰-۱۵ سانتی متر و فاصطه روی ردیف ۵ سانتی متر، کشت می شوند.

برای هر هکتار زمین به ۳۰۰-۲۵۰ متر مربع خزانه و ۲- ۵/۱ کیلوگرم بذر با کیفیت مطلوب نیاز می باشد . با آبیاری منظم سطح خزانه و وجین علفهای هرز ، نشاء ها ی ۲۵-۲۰ سانتی متری را در فصل پاییز به زمین اصلی منتقل می کنند . عمل انتقال در مساحت های کوچک با دست و در مقیاس وسیع به وسیله ماشین نشاء کار صورت می گیرد .فاصله بین ردیف ۷۰ و روی ردیف ۵۰-۴۰ سانتی متر برای کشت نشاء مناسب می باشد می باشد .

.

* برداشت محصول مریم گلی :

یک سال بعد از کشت می توان محصول را برداشت کرد . در سال سه دوره برداشت در کشورمان وجود دارد .اولین برداشت فبل از گلدهی و اوایل خرداد انجام می گیرد . پیکر رویشی گیاه مریم گلی را در سطوح کم به وسیله داس و در مقیاس وسیع با ماشین از حد فاصل بین قسمت چوبی شده و قسمت سبز ساقه برداشت می کنند . دومین و سومین برداشت به ترتیب در تابستان ( اوایل مردا د) و پاییز ( مهر ) انجام می گیرد .هنگام سومین برداشت باید توجه داشت گیاهان از نواحی تحتانی و نزدیک به سطح زمین برداشت شوند ، تا گیاه  مریم گلی در زمستان دچار سرمازدگی نشود .بهترین زمان برای برداشت محصول هنگام ظهر می باشد


آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها